مدل‌سازي و تحليل ابعاد گردشگري با رويكرد كارآفريني در بحران‌هاي پاندميك(كوويد 19): روش پژوهش تركيبي

زمينه و هدف: با گسترش جهاني كوويد 19، صنعت گردشگري با يكي از بزرگ‌ترين بحران‌هاي عملياتي، تجاري و مالي خود روبرو شده است و اغلب تعاملات مبدأمقصد به حالت معلق درآمده و موجب تغيير ديدگاه جامعه ميزبان و تغيير تعاملات آنان با گردشگران شده است. هدف پژوهش حاضر ارايه مدلي براي توسعه گردشگري در زمان بحران كوويد 19 و بعد از آن مي‌باشد. روش بررسي: اين مطالعه با بهره‌‌گيري از رويكرد تحقيق تركيبي(كيفيكمّي)، انجام شد. ابتدا در روش كيفي با رويكرد داده بنياد و مصاحبه با خبرگان دانشگاهي و مديران و فعالان صنعت گردشگري در استان‌هاي آذربايجان شرقي و غربي و استفاده از نمونه‌گيري هدفمند و نظري 18 نفر تا حد رسيدن به اشباع اطلاعاتي انتخاب شدند. داده‌ها با مصاحبه عميق نيمه ساختاريافته جمع‌آوري گرديد. كدگذاري داده‌‌هاي مستخرج از مصاحبه ها با روشهاي كدگذاري باز، محوري و گزينشي انجام شد. جهت برازش و آزمون مدل به‌دست‌آمده در گام دوم(بخش كمّي)، از روش مدل‌‌يابي معادلات ساختاري و تحليل عاملي تأييدي بهره برده شد. يافته‌ها: مدل نهايي از مجموع 66 مفهوم استخراج‌شده از مصاحبه‌ها، در قالب 14 طبقه و مقوله زمينه‌اي، شرايط علّي، شرايط مداخله‌گر، راهبردها و در نهايت، پيامدها و نتايج حاصل از كارآفريني گردشگري در بحران‌هاي پاندميك تشكيل شده است و همه اين موارد در اين مدل‌سازي اثرگذارند. بر اساس نتايج پايايي تركيبي، واريانس استخراج‌شده، ضريب تعيين مدل و شاخص نيكويي برازش به اين نتيجه دست‌يافتيم كه مدل ترسيم‌شده در حيطه تحليل مسير از مفروضات تجربينظري مناسبي برخوردار بوده و داراي برازش خيلي مناسبي هست. بر اساس ضرايب مسيرهاي حاصل مي‌توان نتيجه گرفت كه شرايط مداخله‌گر بيشترين و شرايط علّي كمترين تأثير بر الگوي راهبردي صنعت گردشگري در بحران‌هاي پاندميك را داشته‌اند. نتيجه‌گيري: نتايج نشان ميدهد كه در صورت اتخاذ راهبردهايي چون توسعه‌‌ي گردشگري مجازي، مديريت بحران در صنعت گردشگري، توسعه‌‌ي گردشگري داخلي با تأكيد بر رعايت پروتكل‌هاي بهداشتي و تمركز بر توسعه زيرساخت‌‌هاي گردشگري، منجر به تحقق پيامدهايي چون حفظ و رونق كسب‌وكارهاي گردشگري، تقويت صنعت گردشگري و خلق بازار جديد گردشگري براي دوران پسا كرونا مي‌‌گردد.