خروج امريكا از افغانستان؛ بازتاب استراتژي بازموازنه

خروج امريكا از افغانستان مؤلفه‌اي مهم از بازگشت واشنگتن به استراتژي «بازموازنه» است، استراتژي كه بر بسيج منابع در مناطق حياتي جديد دلالت دارد. بازتوزيع قدرت در نظام بين‌الملل، امريكا را به بازتعريف منبع تهديد (از تروريسم به هژمونيك‌گرايي قدرت‌ها) و كانون تهديد (عمدتاً از آسياي غربي به آسياي شرقي) واداشته است. صعود چين طي سه دهه گذشته به اصلي‌ترين چالش هژموني امريكا در آسياپاسيفيك تبديل شده است. افزون‌براين، روسيه به‌واسطه گسترش‌گرايي استراتژيك در اروپا و ايران به‌دليل فعال‌گرايي منطقه‌اي و هسته‌اي در خاورميانه نيز چالش‌هاي هژموني امريكا محسوب مي‌شوند. پرسش اصلي آن است كه امريكا برپايه چه اهداف و دلايل استراتژيك به خروج از افغانستان مبادرت كرده است؟ فرضيه آن است كه دليل و هدف اصلي كه امريكا را به خروج از افغانستان برانگيخته، مواجهه موقعيت هژمونيك آن با افزايش نفوذ چين به‌عنوان بالاترين اولويت و سپس روسيه و درنهايت ايران است. هدف مقاله، آن است تا خروج امريكا از افغانستان را درچارچوب بازموازنه‌سازي تحليل كند كه مستلزم شناخت متغيرهاي بين‌المللي و متضمن ارزيابي پيامدهاي منطقه‌اي بازموازنه‌سازي ازمنظر امريكا است. روش تحقيق از نوع توصيفي، تحليلي است و براساس رهيافت ساختاري و نظريه نورئاليسم تهاجمي، بازتاب سياست بازموازنه امريكا در خروج از افغانستان تبيين مي‌شود.