تبيين و نقد معيارهاي رهبري از ديدگاه ‌مجاهدين خلق با تأكيد بر خطبههاي 17 و 207 نهج‌البلاغه

نهج‌البلاغه به‌رغم جايگاه والا در امر بلاغت، مضامين سياسي‌ـ‌اجتماعي سرشاري دارد؛ ازهمين‌رو مورد توجه احزاب سياسي و تشكل‌هاي اجتماعي بوده است. در كنار بهره‌هاي سودمند و بهينه از اين اثر، با برداشت‌هاي ناصوابي مواجهيم كه برخي گروه‌ها جهت تحقق آمال خود بدان تمسك مي‌جستند. سازمان ‌مجاهدين خلق ـ‌موسوم به منافقين‌ـ يكي از آنهاست كه گرچه در بادي امر تصور مي‌شود مراجعه‌اي به نهج‌البلاغه نداشته‌اند؛ اما مروري بر گفته‌ها و نوشته‌هاي اعضاي اين سازمان، خلاف آن را نشان مي‌دهد. روي‌آورد منافقين به سخنان اميرالمؤمنين(ع)، كاملا هدفمند و براي تحكيم مباني ايدئولوژيك به‌ويژه در مسائل سياسي ‌ـ ‌اجتماعي بوده است. مسأله اصلي اين نوشتار كه به روش توصيفي تحليلي سامان يافته، استخراج معيارهاي رهبر و بايسته‌هاي رهبري از منظر ‌مجاهدين خلق در تمسك به آموزه‌هاي نهج‌البلاغه به ويژه خطبه‌هاي 17 و 207 بوده است. در پايان، عيوب روشي و محتوايي آنان ذيل دو محور كلي تفسير به ‌رأي و عصري‌انديشي به نقد گرفته شده است؛ امري كه باعث شده بود اسير ايدئولوژي‌هاي خود بويژه مباني ماركسيستي شوند. اين مطالعه نشان مي‌دهد چنانچه ضوابط لازم در فهم نهج‌ا‌‌لبلاغه لحاظ نشود و از سنت شروح فاصله گيرد، تا چه اندازه مي‌تواند برداشت‌هاي ناصوابي را به‌دنبال داشته باشد.