هويت عاطفي زنان دانشجوي دوره دكتري مبتني بر تجارب زيسته در آموزش عالي

هدف: بحث درباره هويت و داشتن تعريفي از خود همواره از اصلي‌ترين دغدغه‌هاي بشري است. هويت اشاره به شيوه‌هايي دارد كه افراد و گروه‌ها در روابط اجتماعي خود از افراد و گروه‌هاي ديگر متمايز مي‌شوند. فرآيند ساخت هويت از نظر احساسي خنثي نيست و هميشه تحت تأثير احساسات است. هويت عاطفي به فرايند شناسايي از طريق احساسات اشاره دارد، به اينكه چگونه احساسات، شخص را راهنمايي مي‌كنند كه چه كسي است و جهان را چگونه مي‌بيند. اين مطالعه باهدف دستيابي به درك بهتر از هويت عاطفي زنان دانشجو مبتني بر تجربيات معنادار آنان در آموزش عالي و به روش پديدارشناسي هرمنوتيك انجام‌شده است.مواد و روش‌ها: مشاركت‌كنندگان اين پژوهش 4 نفر از دانشجويان دوره دكتري مشغول به تحصيل در رشته‌هاي علوم انساني و علوم پايه دانشگاه‌هاي دولتي هستند. روايت‌هاي اين زنان از تجارب عاطفي زيسته‌شان در دانشگاه به‌وسيله مصاحبه نيمه‌ساختاريافته و به‌صورت تلفني جمع‌آوري و مراحل تكميلي از طريق پيام‌رسان واتساپ انجام شد. داده‌ها با استفاده از تحليل تماتيك و بهره‌گيري از رويكرد مكس ون منن در پديدارشناسي، تحليل گرديد.بحث و نتيجه‌گيري: يافته‌ها نشان مي‌دهد كه حمايت عاطفي استاد از دانشجو، الگوبرداري عاطفي از استاد، علاقه به فضاي زيسته‌ي دانشگاهي، بروز صدا و تقاطع قوميت با عاطفه ازجمله عوامل تأثيرگذار بر هويت عاطفي در حال ساخت و بازسازي زنان مشاركت‌كننده در اين پژوهش است. تأثيرگذارترين تجربيات بر هويت عاطفي اين زنان، حاصل تعاملات‌شان با اساتيد و به‌ويژه استاد راهنما است و مشاركت‌كنندگان، استادان خود را به‌عنوان منبعي براي تأييد و تقويت هويت عاطفي خود در نظر مي‌گيرند. براساس نتايج پژوهش حاضر، از آنجاكه تغييرات عاطفي با يادگيري گره‌خورده است، حمايت عاطفي استاد از زنان دانشجوي دوره دكتري منجر به بهبود توانايي‌هاي شخصي و علمي آن‌ها شده است. هم‌چنين ايجاد محيط منعطف، امن و تكثرپذير براي دانشجويان و به‌ويژه زنان موجب ايجاد تعلق‌خاطر و برقراري تعامل بهتر با خود و ديگران مي‌شود. به‌اين‌ترتيب مبارزه براي گرفتن تأييد هويت خود تبديل به كنكاش عميق براي شناخت خود و ديگران در يك محيط تسهيلگر مي‌شود.