نگاهي نو به كاربرد انرژي هاي تجديدپذير در صنايع كشاورزي

امروزه به‌دليل افزايش جمعيت و بزرگ‌تر شدن اقتصاد بيشتر كشورها، نياز به مصرف انرژي در بخش صنعت و كشاورزي بيشتر شده است. تامين اين مقدار انرژي از منابع فسيلي در چند دهه اخير مشكلات آلودگي‌هاي زيست‌محيطي و تغييرات آب و هوايي را به دنبال داشته و هزينه بسياري را به كشورهاي مختلف تحميل كرده است. لذا در چند دهه اخير بسياري از كشورها به دنبال تأمين انرژي از منابع انرژي تجديدپذير بوده‌اند. به‌دليل اهميت بخش كشاورزي در تأمين امنيت غذايي كشورها و همچنين نقش آن در افزايش صادرات غيرنفتي كشورهاي نفت‌خيز، لزوم گسترش اين بخش بيش ‌از پيش احساس مي‌شود؛ توجه ويژه به تأمين انرژي پايدار، پاك و نامحدود در اين حوزه حائز اهميت مي‌باشد. هدف از اين پژوهش، مطالعه و شناخت انواع فناوري‌هاي مرتبط با صنايع كشاورزي است كه منبع تأمين انرژي در آن‌ها از طريق منابع انرژي‌هاي تجديدپذير مي‌باشد. نتايج پژوهش نشان داد كه با بهره‌گيري از منابع متنوع انرژي‌هاي تجديدپذير مي‌توان از دستگاه‌هايي نظير آب‌شيرين‌كن خورشيدي، خشك‌كن خورشيدي، ربات بذركار خورشيدي، تلمبه بادي تأمين آب، نيروگاه بادي، سوخت جامد زيستي، سامانه‌هاي توليد بيوگاز و بيوديزل، سيستم‌هاي گرمايش گلخانه با منابع آب زمين‌گرمايي و پمپ حرارتي زمين‌گرمايي بهره جست. نتيجه استفاده از اين سيستم‌ها، كاهش قابل‌توجه در مصرف انرژي‌هاي فسيلي، كاهش آلاينده‌هاي هوا، رشد و توسعه شغل‌هاي وابسته به آن و نيز تأمين امنيت انرژي و كاهش هزينه‌هاي اجتماعي ناشي از مصرف سوخت‌هاي فسيلي مي‌باشد. اين نتايج مي‌تواند در طراحي و مديريت سيستم‌هاي مختلف انرژي در صنايع كشاورزي مورد استفاده فراوان قرار بگيرد.