بررسي تأثير مؤلفه‌هاي طراحي نورگير زيرسقفي (Clerestory window) جهت ارتقاء روشنايي نور روز در ساختمان‌هاي سقف شيب‌دار در اقليم معتدل و مرطوب

بهره‌‌گيري از روشنايي نور روز در ساختمان‌ها به‌عنوان يكي از مهم‌ترين منابع انرژي تجديد پذير، امري اجتناب‌ناپذير است. پنجره‌هاي كلرستوري يا بازشوهاي زيرسقفي، يكي از راهكار‌‌هاي مناسب جهت افزايش نفوذ نور در ساختمان‌هاي كوتاه‌‌مرتبه مي‌‌باشند. اين در‌‌حالي‌‌ست كه در اقليم‌‌هاي پرباران با آسمان ابري، دريافت روشنايي نور روز، از ضرورت بيشتري برخوردار خواهد بود. ازآنجايي‌كه خصوصيات كالبدي ساختمان‌ها در اين اقليم با توجه به نوع شيب سقف، فرم سقف داخلي و هندسه پلان متفاوت مي‌‌باشد، سؤال اساسي اين است كه: در ساختمان‌هاي كوتاه‌‌مرتبه شيب‌دار، با چه خصوصيات كالبدي مي‌‌توان به بيشترين بهره نوري از بازشوهاي كلرستوري دست‌يافت؟ پژوهش حاضر باهدف بررسي توانايي پنجره‌هاي كلرستوري جهت ارتقاء روشنايي نور روز در ساختمان‌هاي شيب‌دار كوتاه‌مرتبه برنامه‌ريزي گرديد.  در پژوهش حاضر، جهت طراحي مدل‌هاي سه‌بعدي پايه، از نرم‌افزار راينو بهره برده شده و همچنين جهت ارزيابي مؤلفه فاكتور نور روز از افزونه ديوا در نرم‌‌افزار گرس هاپر استفاده گرديد. داده‌‌هاي منتج ازمايش‌ها در شرايط آسمان پوشيده از ابر، نشان از اين دارند كه در نورگيرهاي كلرستوري؛ فارغ از هندسه پلان و همچنين فرم بازتابنده داخلي، مؤثرترين مؤلفه در عملكرد نورگيرها نسبت شيب سقف است كه بيشترين بازه تغيير را در روشنايي فضاي داخلي ايجاد مي‌‌كند و شيب سقف 18 درجه با نسبت سقفي (412) بهترين بهره‌وري را با تأمين فاكتور نور روز 3.3 درصد در ميان شيب‌هاي مختلف سقف به دست مي‌‌دهد. از سويي ديگر، با ثابت در نظر گرفتن مؤلفه شيب سقف و فرم بازتابنده داخلي، هندسه پلان مربع رفتار نوري مناسب‌تري را در فضاي داخلي ايجاد مي‌‌كند.