تبيين مدل علي گرايش به رفتارهاي پرخطر بر اساس انعطاف‌پذيري روانشناختي و سبك‌هاي دلبستگي با واسطه‌گري هيجان‌خواهي در دانش‌آموزان دختر و پسر دوره دوم متوسطه

مقدمه: هدف از انجام اين پژوهش تبيين مدل علي گرايش به رفتارهاي پرخطر بر اساس انعطاف‌پذيري روان‎شناختي و سبك‌هاي دلبستگي با واسطه‌گري هيجان‌خواهي در دانش‌آموزان دختر و پسر دوره دوم متوسطه بوده است. روش: اين پژوهش از نظر هدف كاربردي و به لحاظ گردآوري داده ها توصيفي از نوع همبستگي به روش معادلات ساختاري بوده است. جامعه آماري پژوهش تمامي دانش‌آموزان در حال تحصيل دوره دوم متوسطه شهر شيراز در سال تحصيلي 1400-1399بوده است. ۳۰۰ نفر به عنوان نمونه و با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي انتخاب شده اند. در بخش آمار توصيفي از شاخص‌هاي ميانگين، انحراف معيار، كمينه و بيشينه نمرات و در بخش آمار استنباطي از ضريب پيرسون، رگرسيون چندگانه و آزمون تحليل مسير استفاده شده است. يافته ها: يافته ها نشان داد كه مدل علي گرايش به رفتارهاي پرخطر بر اساس انعطاف‌پذيري روان‎شناختي و سبك‌هاي دلبستگي با واسطه‌گري هيجان‌خواهي در دانش‌آموزان دختر و پسر دوره دوم متوسطه از برازش و معني داري مطلوبي برخوردار است(0.05 P). تمام مسيرهاي مستقيم و غير مستقيم در اين پژوهش كه به پيش‌بيني گرايش به رفتار پرخطر منتهي مي‌شوند معني دار بوده‌اند(0.05 P). در اين بين فقط سبك دلبستگي دوسوگرا نتوانست به صورت معني دار گرايش به رفتار پرخطر را تبيين نمايد(0.05 P). نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي اين پژوهش مي‌توان استنتاج كرد كه دانش آموزان متوسطه دوم اعم از پسر و دختر، با داشتن انعطاف پذيري بالا، برخورداري از سبك دلبستگي ايمن و فاصله داشتن با سبك دلبستگي اجتنابي مي‌توانند از ميزان هيجان خواهي خود بكاهند و در نهايت از اين راه از انجام رفتارهاي پرخطر اجتناب كنند.