تبيين حسرت‌هاي بازماندگان درجه اول از مرگ زودهنگام بيماران سرطاني

مقدمه: تشخيص سرطان، نه‌تنها شخص درگير با سرطان، بلكه خانواده او را هم در طول زمان تحت تأثير قرار مي دهد. مراقبان بيماران سرطاني، نقشي اساسي در سير مراقبت از بيمار، از زمان تشخيص تا هنگام مرگ به‌عهده دارند. اين پژوهش با هدف تبيين حسرت هاي بازماندگان درجه اول از مرگ زودهنگام بيماران سرطاني انجام شد. روش: در مطالعه حاضر از روش پژوهش كيفي، با رويكرد پديدارشناسي توصيفي استفاده شد. اطلاعات از طريق مصاحبه فردي، عميق و نيمه ساختارمند با هشت نفر جمع آوري و ضبط شده است. داده هاي حاصل‌شده به روش كلايزي تجزيه‌وتحليل شده است. يافته‌ها: مضمون هاي به‌دست‌آمده در زيرمجموعه‌ سه سوال اصلي پژوهش، در چهار مضمون اصلي طبقه بندي شدند كه شامل: «عدم رضايت كامل از خود و احساس كوتاهي كردن»، «تلاش براي اجابت آرزو و آرامش بيمار»، «عدم ابراز احساسات كافي» و «تأثيرگذاري كادر درمان» است. نتيجه‌گيري: نتايج پژوهش حاضر نشان مي دهد، با توجه به كمبودهايي كه در زمينه حمايت از خانواده هاي درگير با سرطان وجود دارد، لزوم حمايت هاي پس از سوگ، جهت كاهش خودسرزنشي و افزايش آرامش و اطمينان خاطر افراد داغدار اهميت يافته و مداخله هاي مؤثر روانشناسي سلامت براي كاهش آثار آزاردهنده افسوس و حسرت، براي خانواده هاي درگير با بيمار سرطاني، در طي بيمار و بعد از فقدان و تجربه سوگ ضروري است.