شيوع شناسي اضطراب كرونا ويروس: عوامل خطر و محافظ در دانشجويان و كاركنان دانشگاه شهيد باهنر كرمان

مقدمه: اضطراب يكي از شايع ترين اختلالات روانپزشكي در جمعيت عمومي است. هدف اين پژوهش بررسي شيوع شناسي اضطراب كرونا ويروس و عوامل خطر و محافظ بود. روش: پژوهش حاضر يك مطالعه توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش شامل دانشجويان و كاركنان دانشگاه شهيد باهنر كرمان در نيمه اول سال 1399 بود كه از بين آنان 234 نفر كارمند و 981 نفر دانشجو به شيوه در دسترس در گروه نمونه قرار گرفتند. داده هاي اين تحقيق از طريق مقياس اضطراب كرونا ويروس به‌صورت آنلاين جمع‌آوري شد. مقياس اضطراب كرونا جهت سنجش اضطراب ناشي از شيوع ويروس كرونا در كشور ايران و توسط علي پور و همكاران (1398) تهيه و اعتبار يابي شده است. براي تحليل داده ها از رگرسيون همزمان و آزمون فرضيه‌ها و نيز آزمون تفاوت و كاي اسكوئر استفاده شد. يافته‌ها: تحليل داده ها نشان داد سطح اضطراب كرونا در دانشجويان نسبت به كارمندان در وضعيت مطلوب‌تري قرار دارد. همچنين تحليل رگرسيون حاكي از نقش پيش‌بيني كنندگي عوامل محافظ و خطر در اضطراب كروناي دانشجويان بود، اما در جمعيت كارمندان فقط عوامل خطر توانست اضطراب كرونا را پيش‌بيني كند. نتيجه‌گيري: هرچند نتايج پژوهش درمجموع نشان از سطح اضطراب بالا در جمعيت مورد مطالعه نبود اما در شيوع شناسي و تبيين عوامل مرتبط با هر سطح از اضطراب نبايد از نقش عمده عوامل خطرساز و محافظ در شرايط كلي و در بحران ناشي از بيماري ويروسي كرونا غفلت نمود.