مقايسه تجويز بولوس با انفوزيون مداوم سولفات منيزيم وريدي در پيشگيري از لرز متعاقب عمل جراحي سزارين تحت بي‌حسي نخاعي: يك مطالعه كارآزمايي باليني تصادفي شده يك‌سويه‌كور

مقدمه: لرز متعاقب بي‌حسي نخاعي، ناشي از مختل شدن تنظيم درجه حرارت بدن مي باشد و باعث افزايش مصرف اكسيژن بافتي و فعاليت قلبي ريوي مي شود. تاكنون روش‌هاي مختلفي براي كاهش و درمان آن استفاده شده است. سولفات منيزيوم داروي رايج مورد استفاده در مادران باردار مي باشد كه خاصيت ضدلرز نيز دارد، مطالعه حاضر با هدف مقايسه اثر‌بخشي سولفات منيزيم وريدي تجويز شده به‌ صورت بولوس با انفوزيون آن در پيشگيري از لرز متعاقب عمل جراحي سزارين انجام شد.روش‌كار: اين مطالعه كارآزمايي باليني از نوع مداخله‌اي در سال 1396 بر روي 300 زن باردار با حاملگي ترم، بارداري تك‌قلويي، وضعيت باليني ASA class I بيهوشي آمريكا كه به‌صورت الكتيو در بيمارستان آيت‌الله روحاني بابل تحت بي‌حسي نخاعي سزارين شدند، انجام گرفت. افراد به 3 گروه تقسيم شدند كه بلافاصله پس از انجام بي‌حسي نخاعي به‌ترتيب تحت تزريق انفوزيون 30 دقيقه‌اي سولفات منيزيم، تزريق بولوس سولفات منيزيم و نرمال سالين قرار گرفتند. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS (نسخه 25) و آزمون‌هاي آنوواي يك‌طرفه، آزمون تي، من‌ويتني و كاي اسكوئر انجام شد. ميزان p كمتر از 0.05 معني‌دار در نظر گرفته شد.يافته‌ها: در مجموع فراواني بروز لرز در دقايق 30، 60، 75 و 90 به‌طور معني‌داري در گروه انفوزيون سولفات منيزيوم (0.018=p) پايين‌تر از گروه تزريق بولوس (0.038 =p) و كنترل بود.نتيجه‌گيري: شيوع لرز با تزريق سولفات منيزيم به‌طور بارزي كاهش يافت. در مقايسه نحوه تجويز داروي سولفات منيزيوم، تجويز دارو به‌صورت انفوزيون در عرض 30 دقيقه به جهت كاهش بروز لرز بر تجويز بولوس دارو برتري محسوس داشت و در بيماران داراي شرح‌حال قبلي لرز حين عمل توصيه مي شود.