كاربرد تركيبي روش هاي تصميم گيري چند معياره و سيستم هاي سنجش از دور با هدف پهنه‌بندي سلولي سيل‌خيزي حوضه آبريز رودخانه ابوالعباس استان خوزستان

بهم خوردن تعادل هيدرولوژي حوضه هاي آبريز، يكي از مهم ترين علل سيل خيزي مي باشد. از آن جايي كه هر قسمتي از حوضه، پتانسيل معيني را در توليد رواناب و سيل دارد، لذا تهيه نقشه هاي حساسيت به وقوع سيل و شناسايي مناطق مستعد، براي پيشگيري و مديريت سيلاب بسيار مهم است. تهيه نقشه هاي خطر در قسمت هاي مختلف حوضه آبريز و اولويت بندي پارامترهاي مؤثر در وقوع سيلاب، مي تواند، نقش مؤثري در بهبود مديريت سيلاب داشته باشد. در تحقيق حاضر از  يازده شاخص تأثير‌گذار در وقوع سيلاب شامل ارتفاع، شماره منحني، تندي شيب، جهت شيب، بارندگي، پوشش گياهي، تراكم زهكشي، فاصله از آبراهه، كاربري اراضي، توان آبراهه و رطوبت توپوگرافي استفاده گرديد. سپس تك تك سلول ها بر اساس معيارها و زيرمعيارها، وزن دهي شده و با استفاده از روش TOPSIS اولويت بندي شدند. نتايج نشان داد، شماره منحني و جهت شيب به ترتيب بيشترين و كمترين تأثير را بر پتانسيل سيل خيزي حوضه آبريز داشتند. هم چنين منطقه مورد مطالعه از نظر خطر سيلاب به پنج منطقه با ريسك وقوع كم تا بسيار زياد تقسيم شدند. بر اين اساس، 45 درصد سطح حوضه در قسمت هاي شمالي و شرقي ، به عنوان محدوده خطر، قلمداد شده كه از دلايل اصلي آن مي توان به بالاتر بودن شماره منحني و نيز كوهستاني بودن منطقه آن اشاره كرد. نتايج به دست آمده نشان داد كه روش TOPSIS در محيط GIS ابزاري قوي در تهيه نقشه هاي خطر سيلاب با درجه مطلوبي از دقت است كه در مخاطرات شهري و محيطي، كاربرد زيادي مي تواند داشته باشد.