اثربخشي آموزش تلفيقي هيجان‌محور و بخشودگي بر ميزان همبستگي خانوادگي و گرايش به طلاق در بين زنان آسيب‌ديده از خيانت زناشويي

The Effect of Emotion-Focused Therapy Based on Interpersonal Forgiveness Concepts on Decreasing Divorce Tendency and Increasing Family Cohesion in Women Who Affected by Marital Infidelity

هدف اين پژوهش بررسي اثربخشي آموزش تلفيقي هيجان‌محور و بخشودگي بين‌فردي بر گرايش به طلاق و انسجام خانوادگي زنان آسيب‌ديده از خيانت زناشويي بود. اين مطالعه يك پژوهش‌ نيمه آزمايشي از نوع مطالعات خط پايه چندگانه بود. نمونه شامل 3 نفر از زنان آسيب‌ديده از خيانت بود كه با روش نمونه‌گيري در دسترس از بين زنان آسيب‌ديده از خيانت زناشويي كه در سال 1396 به اورژانس اجتماعي شهرستان اردكان مراجعه داشته‌اند، انتخاب شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه‌هاي ميل به طلاق روزلت و همكاران (1986) و ارزيابي انطباق و انسجام خانوادگي السون و همكاران (1985) در سه مرحله خط‌ پايه، دوره آموزش و پيگيري استفاده شد. ابتدا ارزيابي اوليه با استفاده از پرسشنامه‌ها در دو مرحله خط پايه، انجام و سپس شركت‌كنندگان طي 10 جلسه تحت آموزش انفرادي با رويكرد هيجان‌مدار و بخشودگي قرار گرفتند. يك ماه پس از پايان آموزش، از شركت‌كنندگان آزمون پيگيري به عمل آمد. مقايسه نمرات افراد در دو مرحله، نشان‌دهنده‌ي تفاوت معناداري در شاخص‌هاي كلي متغيرهاي ميل به طلاق و انسجام خانوادگي است(p<.05). تغييرات در مرحله پيگيري نيز حفظ شده بود كه نشان از پايداري تأثير آموزش مي‌داد. بر اساس يافته‌ها مي‌توان نتيجه‌ گرفت كه از آموزش تلفيقي هيجان‌مدار و بخشودگي مي‌توان در كاهش گرايش به طلاق و افزايش انسجام و انطباق خانوادگي زنان آسيب‌ديده از خيانت بهره برد.

The purpose of present study was to investigate the effect of emotion-focused therapy based on interpersonal forgiveness concepts on decreasing divorce tendency and increasing family cohesion in women who affected by marital infidelity. A pretest-posttest quasi-experimental study design using multiple single-case study method was used. 3 women who affected by marital infidelity of their husbands and referred to Ardakan social welfare emergency institute were selected by available sampling. Data gathered by divorce tendency scale (Rusbult & et al, 1986) and family adaptability & cohesion evaluation scale (Faces III) in 3 time point phase. The participants answered to the scales twice in baseline phase, then emotion-focused therapy was carried out in treatment phase during 10 sessions. Participants answered to the scales in 4th and 7th and final session of the intervention. After one month, as follow-up phase, participant also answered to the scales. The data were analyzed using visual analysis, improvement percentage and reliable change index. The findings showed that there were significant clinically and statistically improvements in the divorce tendency and family adaptability and cohesion after treatment (p<.05). After one months of follow-up, differences were also maintained, that indicates the sustainability of the therapeutic effects. Regarding the results, it can be concluded that emotion-focused intervention based on forgiveness concepts can be used to increase the family adaptability and cohesion and to reduce divorce tendency in women who affected by infidelity of their husbands.