آموزش و تدوين بسته شفقت درماني بومي بر سلامت روان، سرمايه‌ روانشناختي و سبك زندگي زنان شاغل شهر اصفهان

Training and development of indigenous compassion therapy package on mental health, psychological capital and lifestyle of working women in Isfahan

هدف اين پژوهش آموزش و تدوين بسته شفقت درماني بومي بر سلامت روان، سرمايه‌ روانشناختي و سبك زندگي زنان شاغل شهر اصفهان بود. روش پژوهش به دو روش پژوهش كيفي از نوع تحليل محتوا و روش پژوهش نيمه‌تجربي با طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون با دو گروه آزمايش و كنترل بود. جامعه آماري شامل كليه زنان شاغل مراجعه كننده به مراكز مشاوره با گروه سني 25 تا 45 سال شهر اصفهان و حجم نمونه شامل 30 نفر كه 15 نفر در گروه آزمايش و 15 نفر در گروه كنترل جايگيري و به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند. شفقت درماني بومي براي زنان گروه آزمايش (در 8 جلسه) هر هفته دو جلسه به مدت 90 دقيقه اجراء شد. ابزارهاي اندازه‌گيري شامل پرسشنامه سلامت عمومي گلدبرگ (1972)، پرسشنامه سرمايه روانشناختي لوتاتز (2007) و پرسشنامه سبك زندگي ميلر اسميت (1988) بود. جهت تجزيه و تحليل داده‌ها از آزمون تحليل كواريانس چند‌متغيره و تك‌متغيره و تحليل واريانس با اندازه‌گيري‌هاي مكرر استفاده شد. نتايج نشان داد كه تفاوت معناداري در سطح ⍺=0/05 بين ميانگين نمرات پس آزمون سبك زندگي، سلامت روان و سرمايه‌ روانشناختي زنان گروه آزمايش و كنترل وجود داشت. اندازه اثر نشان‌دهنده اين است كه در نمرات پس‌آزمون متغير سبك زندگي 33 درصد، متغير سلامت روان 66 درصد، و در متغير سرمايه‌ روانشناختي 40 درصد، تحت تاثير آموزش بسته بومي شفقت درماني قرار دارد . بنابراين مي‌توان نتيجه گرفت، آموزش شفقت درماني بومي بر سبك زندگي، سلامت روان و سرمايه‌ روانشناختي زنان شاغل پژوهش حاضر تاثير داشته است.

The purpose of this study was to educate and develop a package of indigenous compassion therapy on mental health, psychological capital and lifestyle of working women in Isfahan. The research method was qualitative research methods of with two experimental and control groups. The statistical population included all working women referring to counseling centers in the age group of 25 to 45 years in Isfahan and the sample size included 30 people, 15 of whom were placed in the experimental group and 15 in the control group and selected by purposive sampling. Indigenous compassion therapy for women in the experimental group (in 8 sessions) was performed twice a week for 90 minutes. Measurement tools included the Goldberg General Health Questionnaire (1972), the Lutatz Psychological Capital Questionnaire (2007), and the Miller Smith Lifestyle Questionnaire (1988). Multivariate and univariate analysis of covariance and repeated measures analysis of variance were used to analyze the data. The results showed that there was a significant difference at the level of ⍺ = 0.05 between the mean scores of lifestyle tests, mental health and psychological capital of women in the experimental and control groups. The effect size indicates that in the post-test scores, the lifestyle variable is 33%, the mental health variable is 66%, and in the psychological capital variable is 40%, it is affected by the indigenous compassionate education package. Therefore, it can be concluded that indigenous compassion education has an effect on lifestyle, mental health and psychological capital of women working in the present study.