عنوان مقاله :
مقايسه اثربخشي درمان متمركز بر شفقت و روانشناسي مثبت‌گرا با رويكرد بهباشي بر ناگويي هيجاني، رفتار سازگارانه و پيروي از درمان بيماران مبتلا به ديابت نوع 2
عنوان به زبان ديگر :
Comparison of the Effectiveness of Compassion Focused Therapy and Positive Psychology with Well-being Approach on Alexithymia, Adaptive Behavior and Adherence to Treatment of Patients with Diabetes Type 2
پديد آورندگان :
بهادري، مهناز دانشگاه آزاد اسلامي واحد بين المللي كيش - گروه روانشناسي سلامت، جزيره كيش، ايران , مهرابي زاده هنرمند، مهناز دانشگاه شهيد چمران اهواز - گروه روانشناسي، اهواز، ايران , عسكري، پرويز دانشگاه شهيد چمران اهواز - گروه روانشناسي، اهواز، ايران , احدي، حسن دانشگاه آزاد اسلامي واحد بين المللي كيش - گروه روانشناسي سلامت، جزيره كيش، ايران , مرادي، ليلا دانشگاه علوم پزشكي جندي شاپور اهواز - پژوهشكده سلامت - مركز تحقيقات ديابت، اهواز، ايران.
كليدواژه :
درمان مبتني بر شفقت , روانشناسي مثبت‌گرا با رويكرد بهباشي , ناگويي هيجاني , رفتار سازگارانه , پيروي از درمان
چكيده فارسي :
هدف از پژوهش حاضر، مقايسه اثربخشي درمان مبتني بر شفقت و روانشناسي مثبت‌گرا با رويكرد بهباشي بر ناگويي هيجاني، رفتار سازگارانه و پيروي از درمان بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 بود. طرح پژوهش، نيمه آزمايشي از نوع پيش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه گواه بود. حجم نمونه شامل 45 بيمار مبتلا به ديابت نوع 2 بود كه به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند. از اين تعداد، 15 نفر به گروه آزمايش درمان مبتني بر شفقت، 15 نفر به گروه آزمايش روانشناسي مثبت‌گرا با رويكرد بهباشي و 15 نفر به گروه گواه به صورت تصادفي ساده گمارده شدند. جهت جمع‌آوري داده‌هاي پژوهش از مقياس آلكسي تايما تورنتو (باگبي و همكاران، 1994)، مقياس سازگاري رواني اجتماعي با بيماري (دروگاتيس، 1990) و پرسشنامه پيروي از درمان (مدانلو، 2013) استفاده شد. گروه آزمايش درمان مبتني بر شفقت 8 جلسه مداخله دو ساعته و همچنين گروه آزمايش روانشناسي مثبت‌گرا با رويكرد بهباشي نيز 8 جلسه دو ساعته دريافت كردند. جهت تحليل داده‌ها از تحليل كواريانس چندمتغيري استفاده شد. نتايج نشان داد هر دو رويكرد درماني در مرحله پس‌آزمون بر ناگويي هيجاني، رفتار سازگارانه و پيروي از درمان بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 تأثير معني‌داري داشته‌اند (05/0>p). بين دو روش درماني در هر يك از متغيرهاي وابسته تفاوت معني‌داري مشاهده نشد. براساس يافته‌ها مي‌توان گفت بكارگيري هر دو رويكرد درماني بر كاهش ناگويي هيجاني و افزايش سطح رفتار سازگارانه و نيز پيروي از درمان اثرگذار هستند.
چكيده لاتين :
The purpose of the present study was to compare the effectiveness of compassion focused therapy and positivist psychology with well-being approach on alexithymia, adaptive behavior and adherence to treatment of patients with type 2 diabetes. The research design was a quasi-experimental pretest-posttest with control group. The sample size included 45 patients with type 2 diabetes who were selected by purposive sampling. Of these, 15 were assigned to the experimental group of compassion focused therapy, 15 to the experimental group of positivist psychology with well-being approach and 15 to the control group by simple random sampling. To collect research data, the Toronto Alexithymia Scale (Bagby et al., 1994), the Psycho-social Adjustment with Illness Scale (Derogatis, 1990) and the Adherence Questionnaire (Modanloo, 2013) were used. The compassion focused experimental group received 8 sessions of two-hour intervention and the experimental group of positive psychology with well-being approach received 8 two-hour sessions, too. Multivariate Analysis of Covariance (MANCOVA) was used to analyze the data. The results showed that both therapeutic approaches in the post-test phase had a significant effect on alexithymia, adaptive behavior and adherence to treatment of patients with type 2 diabetes (p<0.05). There was no significant difference between the two intervention methods in each of the dependent variables. Based on the findings, it can be said that the application of both therapeutic approaches is effective in reducing alexithymia and increasing the level of adaptive behavior as well as adherence to treatment.
عنوان نشريه :
دست آوردهاي روان شناختي
