واكاوي نقش بحران مشاركت در سقوط رژيم پهلوي دوم

Analyzing the Role of Participation Crisis in the Fall of the Second Pahlavi Regime

اين پژوهش به بررسي و تحليل بحران مشاركت در سقوط رژيم پهلوي دوم از منظر تئوري بحران مي‌پردازد. لوسين پاي با طرح اين تئوري بر اين نظر است كه براي تحقق توسعه مطلوب، يك نظام سياسي بايد از سلسله بحران‌هايي به صورت موفقيت‌آميز عبور كند. پرسش اصلي پژوهش اين است كه بحران مشاركت در سقوط رژيم پهلوي چه نقشي داشته است؟ يافته‌هاي تحقيق حاكي از آن است كه با كنار رفتن حاكميت ديكتاتوري در سال 1320، جامعه ايران وارد مرحله جديدي شده و فراهم شدن فضاي باز سياسي و فعاليت احزاب و تشكل‌هاي سياسي، انگيزه مردم را نسبت به مشاركت سياسي دو چندان كرد. اما با وقوع كودتاي 28 مرداد 1332، دوره جديدي از حاكميت استبداد در ايران آغاز شد. استبداد سياسي، عدم رشد و ناكارآمدي احزاب، فقدان انتخابات آزاد، سركوب آزادي‌ها و حقوق سياسي مردم، ضعف شديد تشكل‌هاي مردمي و عدم آزادي مطبوعات و مواردي از اين قبيل سبب گرديد كه حكومت پهلوي با بحران مشاركت سياسي مواجه شود. تداوم بحران مشاركت در حكومت پهلوي و بي‌توجهي اركان حكومت به حل بحران مذكور، باعث شد تا زمينه‌هاي سقوط رژيم پهلوي فراهم گردد. روش پژوهش به صورت توصيفي ـ تحليلي و از نوع پژوهش علّي مي‌باشد. جمع‌آوري داده‌ها در اين پژوهش به صورت كتابخانه‌اي و اسنادي صورت گرفته است.

The present study examines and analyzes the impact of the participation crisis on the fall of the second Pahlavi regime from the perspective of crisis theory. The main question of the present study is what role did the participation crisis play in the fall of the Pahlavi regime? The research findings indicate that with the end of dictatorial rule in 1320, Iranian society entered a new phase and the provision of open political space and the activities of political parties and organizations doubled the motivation of the people for political participation. But with the coup d'état of August 28, 1943, a new era of authoritarian rule began in Iran. Political tyranny, lack of growth and inefficiency of parties, lack of free elections, suppression of freedoms and political rights of the people, severe weakness of popular organizations and lack of freedom of the press, caused the Pahlavi government to face a crisis of political participation. The continuation of the crisis of participation in the Pahlavi government and the negligence of the officials of the government to resolve the crisis, paved the way for the fall of the Pahlavi regime. The method of this research is descriptive-analytical and causal research. Data collection in this study was done through library and documentary methods.