نگرش متفاوت در مباحث معاصر فلسفه زمان تبيين سازگاري ديدگاه حكمت متعاليه با شواهد فيزيك مدرن در واقعيت رويدادهاي آينده

Clarification of the compatibility of the view of transcendent wisdom with the evidence of modern physics in the reality of future events

مباحث معاصر فلسفه زمان در تحليل واقعيت حوادث آتي، شاهد رويارويي دو نگرش عمده است. اين حوادث در ديدگاه پويانگرانه معدوم و در ديدگاه ايستانگرانه موجود تبيين مي گردند؛ اما هريك با بخشي از يافته هاي فيزيك مدرن هم خواني ندارند. نوشتار حاضر با هدف تبيين سازگاري شواهد مزبور با يك نگرش جامع فلسفي، به ديدگاه متفاوتي رسيده است؛ چراكه مطابق حكمت صدرايي رويدادهاي آينده به تشكيك موجودند؛ يعني نه وجودي كاملا بالفعل و نه وجودي كاملا بالقوه؛ بلكه از فعليتي ضعيف برخوردارند به طوري كه آثار ضعيفي از آنها در زمان حاضر تحقق دارد. در فيزيك جديد شواهد جهت‌مندي زمان، ناسازگار با نگرش ايستانگرانه و شواهد غيرجايگزيدگي زماني كوانتومي - همچون آزمايش انتخاب تأخيري – ناسازگار با نگرش پويانگرانه اند. ولي شواهد مزبور مطابق ديدگاه برگزيده با يكديگر تنافي ندارند؛ زيرا در عين حقيقي بودن گذر زمان، فعليت تشكيكي پديده هاي آتي مي توانند مؤثر بر روند كنوني پديده‌هاي كوانتومي باشند. اين خوانش، تفسيري صحيح از ناموضعيت ذوات كوانتومي در زمان است.

In contemporary discussions, the philosophy of time, in a general division, in the dynamic theory of time future events don’t exist and in the static view they exist.But not all of them conform to some of the findings of modern physics.The present article has reached a different point of view with the aim of explaining the compatibility of these evidences with a correct philosophical attitude . By considering the gradation of the reality of the temporal events series, future events are neither absolutely actual existence nor absolutely in potential existence but in a gradational category.That is, neither a fully actual existence nor a completely potential existence; Rather, they have a weak actuality, so that weak effects of them are realized at the present time . In modern physics, evidence of time asymmetry negates the static theory of time, and evidence of the nonlocalizability quantum essences in time — such as the delayed choice experiment — negates the static attitude. But such evidence can strengthen the autonomous view; For while the passage of time is real, the weak effects of future temporal phenomena give rise to their own specific causal properties from the present. This attitude can be a correct interpretation of the of quantum nonlocality in time.