اثرات روشهاي انتقال ناگهاني و تدريجي به شوري آب درياي خزر بر تنظيم يوني، برخي از پاسخ‌هاي ايمني و شاخص‌هاي استرس در بچه ماهي كلمه درياي خزر (Rutilus caspicus, Yakovlev 1870)

به دليل اهميت فرايند تنظيم اسمزي در موفقيت رهاسازي بچه ماهيان كلمه درياي خزر (Rutilus caspicus)، حفظ و بازسازي ذخاير آنها، تحقيق حاضر با هدف بررسي توان اين ماهيان (با ميانگين وزني 0.018 ± 1.4) در تحمل شوري آب درياي خزر به روش هاي انتقال مستقيم و تدريجي در دو زمان كوتاه مدت (24 ساعت) و بلندمدت (21 روز) انجام شد. بدين منظور، 360 قطعه بچه ماهي كلمه در سه گروه: 1) افزايش ناگهاني شوري (انتقال مستقيم به آب درياي خزر)، 2) افزايش تدريجي شوري (اهر 24 ساعت به ميزان ppt 3) و 3) گروه شاهد (آب شيرين) در 9 تيمار آزمايشي (هر يك با 3 تكرار) بطور تصادفي توزيع شدند. به منظور بررسي تنظيم يوني، ميزان اسمولاليته و يونهاي Na+، K+ و Cl در ماهيان مورد سنجش قرار گرفت. برخي از پاسخ هاي ايمني نسبت به افزايش شوري (ايمونوگلوبين كل و فعاليت ليزوزيم) و شاخص هاي استرس (كورتيزول و گلوكز) در بدن ماهيان نيز اندازه گيري شد. بر اساس نتايج بدست آمده، ماهيان در هر دو تيمار افزايش شوري درصد بقائ بالايي نشان دادند. تمامي پارامترهاي مرتبط با تنظيم يوني پس از افزايش اوليه، در انتهاي آزمايش مجددا كاهش يافتند. به علاوه، روند تغييرات ميزان كورتيزول و ايمونوگلوبين در تيمارهاي مورد آزمايش متضاد هم بود كه نشان دهنده كاهش پاسخ استرس و افزايش سيستم ايمني بدن ماهيان در هر دو روش انتقال شوري است. بنابراين، بچه ماهيان كلمه (21 گرم) قابليت انتقال مستقيم به داخل درياي خزر را دارند.