وضعيت سواد و سلامت در ايران و شواهد بومي رابطه سطح سـواد و سلامت در پژوهش هاي انجام شده در ايران: راه پيش روي مداخلات ارتقاي سلامت

زمينه و اهداف: ميزان سواد با سطح سلامت ارتباط بسيار قوي دارد، اما اين ارتباط در ايران كمتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف اين نوشتار شناسايي شواهد بومي تاثير سطح سواد بر سلامت در مطالعات داخلي است.مواد و روش ها: مرور گزارشات سازماني داخلي و خارجي در مورد شاخص هاي سلامت و سواد در ايران مورد بررسي قرار گرفت. براي يافتن مطالعات مرتبط انجام شده در ايران پايگاه‌هاي داده‌ي داخلي و انگليسي زبان از سال‌هاي 1400-1384، مورد جستجو قرار گرفتند.يافته ها: سواد و سلامت در ايران در نيم قرن اخير پيشرفت هاي مهمي داشته است؛ ولي هنوز به سطح ايده آل نرسيده اند. شواهد بومي نيز تأييد كننده ارتباط سواد و سلامت در مطالعات ايران هستند. مطالعات متعدد داخلي نشان داده اند كه بي‌سوادي و كم سوادي ارتباط معناداري با اميد زندگي كمتر، شانس ابتلاء بيشتر به بيماري ها و مواجه با عوامل خطر سلامت و نيز مرگ و مير بيشتر براي فرد و نيز فرزندان وي داشته است.نتيجه گيري: با توجه به شواهد داخلي و جهاني در زمينه تاثير مهم سطح سواد بر سلامت، براي ارتقاء شاخص هاي سلامت لازم است بي‌سوادي و كم‌سوادي به عنوان يك عامل خطر مهم سلامت و يك تعيين‌كننده‌ي اجتماعي كليدي مهم بيش از پيش مورد توجه مديران و محققان سلامت به خصوص در مناطق كم برخوردار در نظر گرفته شود.