كليدواژه :
اليزابت آنسكوم , ويتگنشتاين , ايدئاليسم زباني , خود ارجاع دهنده
چكيده فارسي :
اليزابت آنسكوم انديشه هاي ويتگنشتاين (در كتاب تحقيقات فلسفي) را در باب زبان، يك ايدئاليسم زباني ناقص توصيف ميكند. زيرا ويتگنشتاين -بر اساس تفسير آنسكوم- قواعد و هنجارهاي اجتماعي را به نحوي تبيين ميكند كه با ايدئاليسم زباني مطابقت دارد ولي تبيين ويتگنشتاين از مفاهيم مربوط به ذوات طبيعي كاملا با ايدئاليسم زباني مطابقت ندارد. به نظر آنسكوم، ويتگنشتاين اعيان را به نحو ايدئاليستي تبيين نميكند و آنها را مستقل از زبانْ مفروض ميگيرد. در اينجا پس از بيان استدلالِ آنسكوم در دفاع از ادعاي فوق، آن را مورد انتقاد قرار ميدهم. انتقاد مذكور با توجه به استدلال مفسريني صورت ميگيرد كه از اين موضع دفاع ميكنند كه ايدئاليسم زباني ويتگنشتاين را نبايد به صفت «ناقص» موصوف كرد. بر اساس تحليلي كه در اينجا ارايه خواهد شد، مفاهيم مربوط به هويتهاي فيزيكي و ذوات طبيعي نيز از نگاه ويتگنشتاين با اتكا به آنچه ايدئاليسم زباني ميخوانيم، توضيح داده ميشوند. اين ادعا را با اتكا به -اولا- نگاه كلي نويسنده كتاب تحقيقات فلسفي به معنا و -در ثاني- خصلت خودارجاعدهندگي زبان و گستره آن -از نگاه او- مستدل خواهيم كرد.
چكيده لاتين :
Elizabeth Anscombe describes Wittgenstein's ideas (in his book Philosophical investigations on language as a partial linguistic idealism. Because, Wittgenstein, according to Anscombe, interprets social rules and norms in a way that is consistent with linguistic idealism, and his explanation of concepts of natural essences is not entirely consistent with linguistic idealism. According to Anscombe, Wittgenstein doesn’t explain objects idealistically and he takes them presumed independently of language. Here, after expressing Anscombe's argument in defense of the above claim, I will criticize it. This critique is based on the argument of commentators who defend the position that Wittgenstein's linguistic idealism should not be described as "partial". Based on the analysis presented here, the concepts of physical identities and natural essences are also explained, from Wittgenstein's point of view, by relying on what we call linguistic idealism. We will defend this claim by relying, firstly, on the general view of the author of Philosophical Investigation on the meaning and, secondly, on the self-referring nature of language and its scope, in his view.
