تاثير هگل در توضيح هنجاري نسبت سوژه و ابژه بر اساس نسبت بايد و هست در انديشه ماكياولي

Hegel's influence on the normative explanation of the relationship between subject and object based on the ratio of must and is in Machiavelli's thought

پيش از ماكياولي براي اينكه گذار از سوژه به ابژه قابل توضيح باشد مفاهيمي نقش محوري در گذار از سوژه به ابژه و يا بالعكس را توجيه مي‌كرد كه اساسا مفاهيمي الهياتي - متافيزيكي به حساب مي‌آمدند، اما ماكياولي در انديشه سياسي خود به تعريف جديدي از نسبت هست و بايد دست يافت كه بعدها هگل در تفسيري پيچيده - و نقد ديدگاه كساني چون كانت و فيشته كه به جدايي قلمرو هست و بايد پرداخته بودند – توانست در هستي‌شناسي خود از آن بهره بگيرد. هگل با تاثير از ماكياولي به جاي استنتاج بايد از امور انتولوژيكال و متعالي آن را در ميانه واقعيات موثر اين‌جهاني قابل جستجو دانست و به اين وسيله توانست تقدم سوژه بر ابژه را كه توسط كانت توضيح فلسفي يافته بود مورد انتقاد قرار دهد و رابطه ديالكتيكي ميان آن دو را از ساحت هنجاري مطالعه كند. نگارنده در اين مجال مي‌كوشد تا با ارائه تفسيري جديد از مساله هست و بايد در انديشه ماكياولي، منطق گذار هگل از سوژه به ابژه را توضيح دهد و چگونگي جايگزيني منطق هنجاري به منطق متعالي را در اين باب به تفصيل آشكار كند.

Before Machiavelli, in order to explain the transition from subject to object, he justified concepts that played a pivotal role in the transition from subject to object, or vice versa, which were essentially theological-metaphysical concepts, but Machiavelli in his political thought defined There is a new relation, and it must be achieved, that Hegel was later able to use in his ontology in a complex interpretation - and a critique of the views of the likes of Kant and Fichte, who are and should have dealt with the separation of territory. Influenced by Machiavelli, instead of inferring, hegel's ontological and transcendent affairs should be sought in the midst of the effective facts of this world, and thus he was able to criticize the precedence of subject over object, as philosophically explained by Kant, and the dialectical relation. Study between the two from a normative point of view. The author tries to present a new interpretation of the problem and must explain in Machiavelli's thought the logic of Hegel's transition from subject to object and how to replace normative logic with transcendent logic in this regard.