پلوراليسم تاريخي و نسبي گرايي از نظر آيزايا برلين

historical pluralism and relativism on Isaiah berlin,s view

پلوراليسم برلين وامدار تاثيرات عميقي است كه وي اولا از جريان كلاسيك يا روشنگري در راستاي عينيت باوري و واقع گرايي تجربه محور و ثانيا از جريان رمانتيسم به عنوان قوي ترين جريان ضد تفكر روشنگري پذيرفته است. برلين براي جرح و تعديل افراط گري هاي متدولوژيك تفكر روشنگري به سراغ آنتي تز اين جريان يعني جريان رمانتيسم رفته ودر برابر اصحاب روشنگري كه تاريخ را به عنوان يك مجموعۀ داراي روابط علي و معلولي و به نوعي يك علم مي نگريستند، جبهه گرفته سعي دارد بر اين نظر پافشاري نمايد كه تاريخ برساخته اراده هاي آزاد انسانهاست نه الگويي از پيش داده و داراي چهارچوب از پيش تعيين شده. از سوي ديگر واقع گرايي و تجربه باوري كلاسيك مغز و هسته اصلي پلوراليسم تاريخي برلين است. او مي خواهد در عين حال به واقع گرايي تاريخي نيز پايبند بماند لذا هرگونه تفسير فراواقع گرايانه و متافيزيكي از پديده هاي تاريخي را طرد كرده، سعي نمود تاثيرات مخرب نگرش روشنگري كه به جبر باوري در همه اقسامش از جمله جبرباوري تاريخي مي انجاميد را با تلفيق انگاره هاي رمانتيكي تعديل نموده با سنتز عناصر به زعم خود مثبت اين دو جريان تاريخ باوري را به نفع آزادي و بر مهمل پلوراليسم بنشاند. با عطف توجه به اين نكات، اين نوشتار سعي بر آن دارد اولا سهم ايده هاي رمانتيك و روشنگري را در برداشت مفهوم تاريخ از منظر برلين روشن ساخته و تفسيري نوين از تاريخيت مد نظر او ارائه دهد. ثانيا قصد بر آن است تا مدلل سازيم تلفيق عناصراين دو جريان تعارضي در تاريخ باوري و انديشه تاريخ نگري پلوراليستي وي ايجاد كرده است. يعني باور به ايده هاي رمانتيكي او را در دام نسبيت گرايي تاريخي كه در نقطه مقابل تجربه گرايي واقع گرايانه روشنگري است قرار مي دهد. بنابراين اين مقاله سعي دارد با روشي توصيفي - تحليلي اثبات نمايد اولا كدام يك از انگاره هاي دو سنت روشنگري و رمانتيسم در انديشه برلين با يكديگر تلفيق يافته اند و در وهله بعد تعارض پايدار تلفيق انگاره هاي رمانتيك و روشنگري يا كلاسيك در تاريخ باوري پلوراليستي برلين را بوضوح مدلل نموده و نقاط ناسازگار و متعارض اين سنتز را شرح و بسط دهد.

The Berlin Pluralist thought has also played its particular impact on his view. There should be interest between all aspects of his thought, coherence and interest. Hence, looking at history should also be tracked within the framework of his pluralist attitude. His pluralism is a profound impact that he has accepted from the flow of romantism as the strongest or at least one of the strongest opposing streets of Western philosophical thinking. Here, Berlin is also an opposing thinker and the romantic ideas of the history of his pluralist belief. The common thinking current, the history of a coherent entire, has a pattern and definite rules, in many cases predictable and even as an inventory of a transcendental identity, which even holds on the will of humans and chooses its path. He is deeply influenced by Vico and herder every two of the most important romantics of the critic of enlightenment, and against not only the Western tradition, but especially the enlightenment companions that looked at history as a collection of causal and disabled relationships, and some kind of science.