شناسايي و تحليل ساختار دانشي مطالعات آموزش عالي ايران بر اساس تحليل شبكه ي هم‌واژگاني مقالات در پايگاه استنادي علوم جهان اسلام

هدف پژوهش ترسيم ساختار دانشي مطالعات آموزش عالي ايران براساس مقالات در پايگاه استنادي جهان اسلام است و با استفاده از روش تحليل هم رخدادي واژگان انجام شده است. جامعه ي پژوهش، شامل تمامي مقالات منتشر شده در سه مجله در حوزه آموزش عالي، «مطالعات برنامه درسي آموزش عالي، پژوهش و برنامه ريزي در آموزش عالي و نامه آموزش عالي» و تمام مقالاتي كه در عنوان آن ها كلمه آموزش عالي وجود دارد و در پايگاه استنادي علوم جهان اسلام نمايه شده اند، است. براي تجزيه و تحليل داده ها از نرم‌افزارهاي اس پي اس اس، يو سي آي نت، بايب اكسل و ووس ويور استفاده شد. يافته ها نشان داد كه كليدواژه‌هاي آموزش عالي، برنامه‌ريزي درسي و دانشگاه با فراواني 497، 82 و 57 بيش ترين تكرار را داشته اند. نتايج حاصل از تحليل خوشه اي نشان داد كه ساختار دانشي آموزش عالي ايران از چهارخوشه موضوعي  تشكيل شده است كه شامل راهبردهاي آموزش عالي، عوامل مؤثر در بهبود آموزش عالي، مديريت دانش در نظام آموزش عالي و عوامل مؤثر بر آن و نظام آموزش عالي است. داده هاي به دست آمده از نمودار راهبردي نشان مي دهد كه برنامه ريزي درسي بين‌رشته‌اي، فرهنگ سازماني، انعطاف‌پذيري، بومي گزيني، فناوري آموزشي و يادگيري از موضوعات نوظهور مي‌باشند.