مطالعه پديدارشناسانه تجربه زيسته دانشجويان ايراني به عنوان دانشجويان بين المللي

يكي از استراتژي هاي معمول كشورها در تحقق اهداف بين المللي سازي آموزش عالي، تبادل دانشجو با كشورهاي ديگر است. مقاله حاضر بخشي از پژوهشي كيفي است كه با رويكردي پديدارشناسانه بدنبال كشف تجربيات عميق دانشجويان ايراني به عنوان دانشجويان بين المللي در دانشگاه هاي كشور بلژيك انجام شده است. انتخاب مشاركت كنندگان از طريق نمونه گيري هدفمند و جمع آوري داده‌ها از طريق مصاحبه نيمه ساختاريافته و براي تحليل داده‌ها از روش هفت مرحله‌اي كلايزي استفاده شده است. يافته ها براساس تجربه زيسته دانشجويان نشان دهنده «مزيت تحصيل» در دانشگاه مقصد شامل كيفيت يادگيري، كيفيت پژوهش، تسهيلات علمي در دسترس و «افزايش ارتباط بينافرهنگي» بدليل تنوع دانشجويان بين المللي در دانشگاه مقصد و همچنين «افزايش شانس شغلي» متاثر از اعتبار جهاني دانشگاه، ارتباطات بين المللي و ارتباط مستمر دانشگاه با بخش صنعت و تاثير غير مستقيم قوانين مهاجرت است. از سوي ديگر،يافته ها حاوي چالش هايي مانند ناكافي بودن دانش زباني دانشجويان ، تفاوت نظام آموزشي مقصد و مبدا و همچنين تفاوت هاي فرهنگي است كه دانشجويان ايراني در كشور مقصد با آن مواجه هستند. نتايج پژوهش اگرچه متاثر از پيامدهاي حاصل از تجارب دانشجويان، شامل ارتقاي توانش آكادميك، ارتقاي توانش بين فرهنگي، افزايش شانس شغلي و ارتقاي توانش فردي نشان دهنده موفقيت نسبي اهداف برنامه تحرك بين المللي دانشجويان است اما در خصوص چالش‌هاي پيش روي دانشجويان، نيازمند توجه هر سه گروه از ذينفعان، خصوصا كشور مبدا و مقصد به الزاماتي دارد كه مقاله در انتها به آنها اشاره داشته است.