تغييرات پوشش گياهي در ديمزار رها شده‌ در مقايسه با مرتع همجوار(مطالعه موردي: مراتع شهرستان سنندج)

پژوهش حاضر به منظور بررسي اثر تغيير كاربري بر تركيب و پوشش سطحي مراتع و ديمزارهايي كه به مدت سي سال رها شده‌اند، در سه منطقه كيلك، صلوات‌آباد و سراب‌قاميش، در شهرستان سنندج، صورت گرفت. در هر كدام از كاربري‌هاي مرتع و ديمزار 3 ترانسكت 100 متري مستقر و بر روي هر ترانسكت 10 پلات يك متر‌مربعي انتخاب شد كه در مجموع 90 پلات در مرتع و 90 پلات در ديمزار برداشت گرديد. آناليز آماري و مقايسات توسط آناليز واريانس يك‌طرفه و آزمون دانكن انجام شد. نتايج نشان داد كه پوشش تاجي و خاك لخت در كاربري مرتع به ترتيب 8 و 9 درصد نسبت به كاربري ديمزار افزايش داشته‌است. نتايج توليد گياهي بين دو كاربري داراي اختلاف معني‌داري نبود. مقايسه تركيب گونه‌اي نشان داد كه در ديمزار رهاشده يكساله‌ها و گياهان كلاس III به ترتيب 20 و 13 درصد افزايش،در مرتع گياهان كلاس I و II به ترتيب 15 و 4 درصد افزايش و در ديمزار بوته‌اي‌هاو چندساله‌ها به ترتيب 7و 26 درصد به طور معني‌داري كاهش داشته‌اند. بنابراين مي‌توان نتيجه گرفت توالي ثانويه در اراضي رها‌شده با سي سال قدمت،اگر‌چه تغييراتي در ويژگي‌هاي پوشش گياهي بوجود آورده اما همچنان با پوشش مراتع همجوار فاصله دارد.