مطلوبيت زيستگاه دراج Francolinus francolinus در منطقه سيستان

امروزه شناخت زيستگاه‌هاي مطلوب گونه‌هاي حيات‌وحش، به‌خصوص گونه‌هاي در معرض خطر انقراض و آسيب‌پذير يكي از رويكردهاي مهم در مديريت و حفاظت حيات‌وحش محسوب مي‌گردد. دراج سياه يكي از كم‌جمعيت‌ترين زيرگونه‌هاي دراج، در سيستان در معرض خطر انقراض قرار گرفته است و به منظور حفظ ذخاير ژنتيكي آن، در اين پژوهش به بررسي مطلوبيت زيستگاه دراج با استفاده از مدل تحليل آنتروپي بيشينه (MaxEnt) پرداخته شد. بدين‌صورت‌ كه در بهار سال 1397 تعداد 65 نقطه حضور گونه در مناطق مختلف دشت سيستان از طريق پايش ميداني و روش ترانسكت خطي تصادفي شناسايي و توسط دستگاه موقعيت‌ياب جهاني ثبت گرديد. براي اعتبارسنجي مدل از سطح زير منحني عامل ويژه دريافت‌كننده (Receiver operating characteristic) ROC و آزمون تحليل جك‌نايف استفاده شده است. نتايج اين پژوهش نشان داد كه در دشت سيستان، زيستگاه مطلوب دراج، مناطق با توپوگرافي شيب كمتر از 5 درصد و ارتفاع كمتر از 500 متر از سطح دريا و اقليم فراخشك سرد مي‌باشند. مطابق پيش‌بيني مكسنت، در دشت سيستان، پوشش‌هاي تراتاشورك (HammadaRhazya)، ني (Phragmites australis)، گز (Tamarix sp) و زراعت آبي و باغ مورد علاقه دراج هستند. مساحت مناطق مطلوب دراج مقدار 31188 هكتار (1.85 درصد) محاسبه شد.