اثر هشت هفته تمرين هوازي همراه با بره موم بر برخي نشانگر هاي بيوژنز ميتوكندريايي در بافت قلب موش هاي صحرايي اوركتومي شده مبتلا به ديابت

The effect of eight weeks of aerobic training with Propolis on some mitochondrial biogenesis markers in cardiac tissue of ovariectomized diabetic rats

يايسگي با بروز اختلالات قلبي و متابوليكي همراه است. اگرچه نقش مطلوب فعاليت بدني و آنتي اكسيدان ها در سلامت افراد گزارش شده است؛ ولي اثر همزمان تمرين هوازي و بره موم در بيوژنز ميتوكندريايي در بافت قلب به خوبي شناخته نشده است. هدف مطالعه حاضر بررسي اثر هشت هفته تمرين هوازي همراه با بره موم بر پروتيين كيناز فعال شده توسط AMP (AMPK) و گيرنده گاماي فعال شده با كواكتيويتور 1-آلفا (PGC1α) در قلب موش هاي صحرايي اوركتومي شده مبتلا به ديابت بود. روش بررسي در اين كارآزمايي تجربي، 30 سر موش صحرايي ماده اوركتومي شده مبتلا به ديابت (تزريق صفاقي mg/kg 40) با سن 12-16 هفته و وزن 220-250 گرم به گروه هاي (1) كنترل اوركتومي شده مبتلا به ديابت، (2) شم، (3) بره موم، (4) تمرين هوازي و (5) تمرين هوازي+بره موم تقسيم شدند. جهت بررسي اثر مدل سازي بر متغير ها 6 سر موش صحرايي سالم در گروه كنترل سالم قرار گرفتند. گروه هاي 4 و 5 به مدت هشت هفته، پنج جلسه در هفته با 55-75 درصد VO2max تمرين كردند؛ گروه هاي 3 و 5 بره موم را mg/kg/day 100 به صورت تزريق صفاقي دريافت كردند. جهت تجزيه و تحليل داده ها از آزمون آناليز واريانس يك راهه و آزمون تعقيبي توكي در نرم افزار GraphPad Prism 8.3.3 استفاده شد (05/0≥P). يافته ها AMPK و PGC1α در گروه AT به طور معني داري بالاتر از كنترل اوركتومي شده مبتلا به ديابت و شم بود (05/0≥P)؛ مقادير بيان ژني PGC1α در گروه بره موم به طور معني داري بالاتر از گروه شم بود (05/0≥P). همچنين سطوح بيان ژني AMPK و PGC1α در گروه تمرين هوازي+بره موم به طور معني داري بالاتر از كنترل اوركتومي شده مبتلا به ديابت و شم بود (05/0≥P). نتيجه گيري به نظر مي رسد تمرين هوازي و بره موم هم به تنهايي و هم به طور تعاملي در بهبود بيوژنز ميتوكندريايي در بافت قلب متعاقب شرايط ديابت و نبود استروژن موثر باشند. لذا استفاده از بره موم توام با تمرين هوازي در شرايط اوركتومي و ديابت توصيه مي شود.

Background and aims Postmenopausal is associated with heart and metabolic disorders. Although the beneficial role of physical activity and antioxidants in human health has been reported; However, the interactive effects of Aerobic training (AT) and Propolis (Pr) on mitochondrial biogenesis in cardiac tissue is not well understood. The aim of this study was to investigate the effect of eight weeks of AT with Pr on AMP-activated protein kinases (AMPK) and Peroxisome proliferator-activated receptor gamma coactivator 1-alpha (PGC1α) in the heart of ovariectomized diabetic rats. Methods 30 ovariectomized diabetic (40 mg/kg .ip, Stroptozotocin) rats, aged 16-12 weeks and weight 250-220 g were divided in 5 groups; (1) Control ovariectomized diabetic (COD), (2) Sham (Sh), (3) Pr, (4) AT and (5) AT + Pr. Also, 6 healthy rats were divided in Healthy Control (HC) group. Groups 4 and 5 trained for eight weeks, five sessions per week with 55-75% VO2max; Groups 3 and 5 received 100 mg/kg/day of Pr. One-way analysis of variance and Tukey's post hoc test in GraphPad Prism 8.3.3 software were used to analyze the data (P≥0.05). Results AMPK and PGC1α in AT group were significantly higher than COD and Sh groups (P≥0.05); PGC1α gene expression in Pr group was significantly higher than Sh group (P≥0.05). Also, AMPK and PGC1α gene expression in AT + Pr group were significantly higher than COD and Sh groups (P≥0.05). Conclusion It seems that the AT and Pr have beneficial effect on mitochondrial biogenesis in cardiac tissue following estrogen deficiency and diabetes. Therefore, the Pr and AT is recommended in ovariectomized and diabetic models.