رويكرد فازي و شبكه اي به سرقت ادبي

A Fuzzy and Networked Approach to Plagiarism

سرقت ادبي يكي از مهم ترين معضلات اخلاق پژوهش و در كل حرفه نويسندگي در كشور ماست. علي رغم اينكه آثار متعددي در زمينه سرقت ادبي وجود دارد، ولي هنوز در مورد مفهوم سرقت ادبي و نحوه تشخيص مصاديق اين مفهوم نياز به بحث و نظرورزي وجود دارد. ارايه تعريفي چندكلمه اي يا چند سطري از سرقت ادبي آسان ترين و همزمان مسئله دارترين كاري است كه مي توان انجام داد. در اين مقاله پس از بررسي اجمالي ادبيات موضوع، در وهله نخست به تحليل مفهوم سرقت ادبي و نقد برخي از تعاريف رايج آن خواهيم پرداخت. سپس با تفكيك plagiarism از سرقت و نقض حق مولف نشان خواهيم داد كه تعبير «سرقت ادبي» ترجمه چندان دقيقي براي plagiarism نيست و تلاش خواهيم كرد كه بديل بهتري را معرفي كنيم. پس از آن با تحليل مولفه هاي اخلاقي اين پديده استدلال خواهيم كرد كه سرقت ادبي مفهومي فازي است و در تعيين مصاديق اين مفهوم و درجات آن شبكه اي از عوامل متني و فرامتني نقش بازي مي كنند. بدين منظور هشت موقعيت ترسيم خواهيم شد كه در آن، عوامل متني و فرامتني در تعيين مصاديق سرقت ادبي و درجات آن اثرگذار است.

In this paper we, in the first place, criticize some of the common definitions of plagiarism and show that the definitions use different concepts in such a way that a single action may be recognized by one definition as plagiarism and by other definition as a normal behavior. Then we will argue that the term "plagiarism" is not a very accurate translation for plagiarism in Persian, therefore we will attempt to introduce a better alternative. Then, by analyzing the ethical components of this phenomenon, we will argue that plagiarism is a fuzzy concept and a network of textual and meta-textual factors play roles in determining its extensions and their degrees, and due to the multiplicity of networks, plagiarism is only recognizable and decidable through considering the network in which plagiarism has been taken place. So it will be clear that the application of the definitions of plagiarism or research codes of ethics is not sufficient to determine an extension of plagiarism.