اثر بخشي آموزش مدل پيوند با مدرسه بر رضايت تحصيلي، خوش بيني آموزشي، بهزيستي روان شناختي و هيجان هاي پيشرفت دانش آموزان

The effectiveness of school bonding model training on academic satisfaction, educational optimism, psychological well-being and students' progress emotions

مدرسه از مهم ترين نهادهايي است كه با زندگي هر فرد آميختگي هاي تنگاتنگ دارد و تقريبا بخش عمده و مهمي از عمر انسان امروزي را شامل مي شود. هدف اين پژوهش بررسي اثر بخشي آموزش مدل پيوند با مدرسه بر رضايت تحصيلي، خوش بيني آموزشي، بهزيستي روانشناختي و هيجان هاي پيشرفت بود. براي اين منظور طي يك پژوهش شبه آزمايشي از نوع پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل، 30 نفر از دانش آموزان دوره متوسطه اول شهرستان كنگاور در سال تحصيلي 400-1399 به روش نمونه گيري تصادفي انتخاب و در دو گروه 15 نفري آزمايش و گواه كاربندي شدند. هر دو گروه قبل و بعد از مداخله با پرسشنامه هاي رضايت تحصيلي لنت، خوش بيني تحصيلي اسچن موران و همكاران، هيجان هاي تحصيلي پكران، بهزيستي روانشناختي ريف، مورد ارزيابي قرار گرفتند. گروه آزمايش به مدت 7 جلسه 60 دقيقه اي تحت مداخله و آموزش مدل تدوين شده پيوند با مدرسه قرار گرفت و گروه گواه هيچ مداخله اي دريافت نكرد. نتايج حاصل از تحليل كوواريانس چند متغيري نشان داد كه آموزش مدل پيوند با مدرسه سبب بهبود رضايت تحصيلي، خوش بيني آموزشي، بهزيستي روانشناختي و هيجان هاي پيشرفت در دانش آموزان شده است. به نظر مي رسد از آموزش مدل پيوند با مدرسه مي توان در جهت بهبود متغيرهاي مذكور در دانش آموزان استفاده كرد.

The school is one of the most important institutions that is closely intertwined with the life of each person and covers almost a major part of human life today. The aim of this study was to investigate the effectiveness of school bonding model training on academic satisfaction, educational optimism, psychological well-being and developmental emotions. For this purpose, during a quasi-experimental study, of pre-test-post-test type with wedge group, 30 high school students of Kangavar city in the academic year 2016-2017 were selected by random sampling method and tested and tested in two groups of 15 people. they got. Both groups were assessed before and after the intervention with questionnaires related to Rezaei Sharif et al., Lent's academic satisfaction, Schenmoran et al.'s academic optimism, Pakran's academic excitement, and Reef's psychological well-being. The experimental group underwent intervention and training for 7 sessions of 60 minutes, and the control group did not receive any intervention. The results of multivariate analysis of covariance showed that teaching the link-to-school model improved academic satisfaction, educational optimism, psychological well-being and excitement of progress in students. It seems that teaching the school connection model can be used to improve the mentioned variables in students.