ارتباط بين امتياز خطر عود انكوتايپ DX با متغيرهاي باليني- آسيب شناسي در مبتلايان به سرطان پستان

Association Between Oncotype DX Recurrence Score and Clinicopathological Variables in Breast Cancer Patients

سرطان پستان مهاجم شايعترين بدخيمي مشاهده شده و علت اصلي مرگ مرتبط با سرطان در زنان است. متغيرهاي باليني- آسيب شناسي مهمترين عوامل در تصميم گيري در زمينه درمان سرطان پستان هستند. اين مطالعه با هدف تعيين ارتباط بين امتياز خطر عود انكوتايپ DX ايجاد شده توسط سنجش ژن انكوتايپ DX® 21 و متغيرهاي باليني - آسيب شناسي كلاسيك انجام شد. روش بررسي: تجزيه و تحليل مشاهده اي گذشته‌نگر تك مركزي از داده‌هاي 44 بيمار عراقي مبتلا به سرطان پستان با آزمايش انكوتايپ DX در بيمارستان آموزشي انكولوژي شهر بغداد انجام شد. بيماران مورد مطالعه گيرنده استروژن مثبت، گيرنده فاكتور رشد اپيدرمي انساني 2 منفي، عدم درگيري غدد لنفاوي و اندازه تومور بين 5/0 تا 5 سانتيمتر داشتند. بيماران بر اساس امتياز خطر عود انكوتايپ DX (امتياز پايين، متوسط، بالا) به سه گروه تقسيم شدند. ارتباط بين امتياز خطر با 6 متغير باليني- آسيب شناسي شامل سن، اندازه تومور، درجه تومور، وضعيت گيرنده پروژسترون، تهاجم لنفي عروقي(LVI) و زيرگروه هاي بافت شناسي سرطان پستان مورد بررسي قرار گرفت. يافته ها: از 44 بيمار وارد شده در اين مطالعه امتياز خطر پايين، متوسط و بالا به ترتيب در 16 (4/36%)، 16 (4/36%) و 12 (2/27%) بيمار مشاهده شد. ميانگين سني بيماران 3/49 سال بود و ميانه اندازه تومور 3/2 سانتيمتر بود. هيچ يك از متغيرهاي باليني- آسيب شناسي بررسي شده با امتياز خطرعود ارتباط معني داري نداشتند و توانايي هر يك از اين متغيرها به تنهايي براي پيش‌بيني امتياز خطر عود انكوتايپ DX محدود بود. نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد كه متغيرهاي باليني- آسيب شناسي استاندارد نمي‌توانند امتياز خطر عود انكوتايپ DX را به طور قابل اطميناني در بيماران ارجاعي با مراحل اوليه سرطان پستان پيش‌بيني كنند و با توجه به هزينه بالاي اين تست، بكارگيري آن نياز به مطالعات دقيق تري دارد.

Breast cancer is the most common cancer and the leading cause of cancer-related death in women. Clinicopathological variables are important factors in deciding on breast cancer treatment. This study evaluated the association between the recurrence score generated by the Oncotype DX® 21-gene assay and classic clinicopathological variables. Methods: A single-institution retrospective study on 44 Iraqi breast cancer patients was conducted using the Oncotype DX test at Baghdad Oncology Teaching Hospital. Patients positive for estrogen receptor and negative for ERBB2 (HER2/neu) were included. The cases were divided into three groups of low-, intermediate-, and high-risk according to the Oncotype DX Breast Recurrence Risk Score and were compared on clinicopathological variables. Results: Of the 44 women included in this study, low, intermediate, and high recurrence scores were noted in 16 (36.4%), 16 (36.4%), and 12 (27.2%) patients, respectively. The mean age of participants was 49.3 years, and the median size of the tumor was 2.3 cm. None of the examined clinicopathological variables were statistically associated with the recurrence risk score. Conclusion: This study indicated that standard clinicopathological variables are not good predictors of early-stage breast cancer recurrence. Because of the high cost of the Oncotype DX test, its incorporation in breast cancer protocols needs stronger evidence.