اثربخشي آموزش مهارت‌هاي اجتماعي-هيجاني بر بهبود تاب آوري تحصيلي و هيجانات تحصيلي در دانش‌آموزان دختر

هدف از اين مطالعه تعيين اثربخشي آموزش مهارت هاي اجتماعيهيجاني بر بهبود هيجانات تحصيلي و تاب آوري تحصيلي در دانش آموزان دختر بود. روش مطالعه حاضر نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون - پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش شامل تمامي دانش آموزان دختر متوسطه ي دوره دوم شهر اردبيل در سال تحصيلي 1400-1399 بودند. نمونه پژوهشي شامل 40 نفر بودند كه به روش نمونه گيري دردسترس انتخاب و در دو گروه 20 نفري (گروه آزمايش و گروه گواه) به صورت تصادفي ساده جايگذاري شدند. براي گروه آزمايش آموزش برنامه مهارت هاي اجتماعي-هيجاني در 10 جلسه 75 دقيقه‌اي (به صورت 1 جلسه در هفته) برگزار گرديد. براي گروه گواه هيچ مداخله اي صورت نگرفت. به منظور جمع آوري داده ها از پرسشنامه تاب آوري تحصيلي (ARI) ساموئلز (2004) و هيجان هاي تحصيلي (AEQ) پكران و همكاران (2005) استفاده شد. براي تحليل داده‌هاي از آزمون تحليل كوواريانس چند‌متغيره (MANCOVA) با بهره‌گيري از نرم‌افزار آماري SPSS نسخه ۲۲ استفاده شد. يافته هاي پژوهش نشان داد كه آموزش مهارت هاي اجتماعيهيجاني تأثير معنا‌داري بر افزايش هيجانات تحصيلي (0.01 p) و تاب آوري تحصيلي (0.01 p) در دانش آموزان گروه آزمايش داشت. بر اين اساس مي توان نتيجه گرفت كه آموزش مهارت هاي اجتماعيهيجاني بر بهبود تاب آوري تحصيلي و هيجانات تحصيلي در دانش آموزان مؤثر است؛ لذا مشاوران و روانشناسان مدارس مي‌توانند از اين روش آموزشي به منظور بهبود هيجانات تحصيلي و تاب آوري تحصيلي استفاده نمايند.