كيفيت زندگي بر اساس تيپ شخصيت D: نقش ميانجي راهبردهاي مقابله‌اي در مبتلايان به سندرم روده تحريك‌پذير

هدف از پژوهش حاضر بررسي نقش ميانجي راهبردهاي مقابله در رابطه تيپ شخصيت D و كيفيت زندگي در مبتلايان به سندرم روده تحريك‌پذير بود. پژوهش حاضر از لحاظ هدف جزء پژوهش هاي بنيادي و از لحاظ روش از نوع مطالعات همبستگي است. جامعه پژوهش را كليه مبتلايان به سندرم روده تحريك پذير در سال 99-1398، ساكن كاشان تشكيل دادند كه از بين آن ها به صورت در دسترس 250 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهاي اين پژوهش شامل پرسشنامه كيفيت زندگي در بيماران روده تحريك پذير (IBSQOL34) پاتريك و دراسمن (1998)، مقياس تيپ شخصيتي D (DS14) دنولت (2005) و مقياس راهبردهاي مقابله براي موقعيت هاي استرس زا (CISS) اندلر و پاركر (1990) بود. جهت تحليل داده ها از روش مدل يابي معادلات ساختاري استفاده شد. يافته ها نشان دادند كه مدل مفروض برازش مطلوبي دارد. در اين مدل تيپ شخصيت D رابطه مستقم و معناداري با راهبردهاي مقابله داشت (0.05 P) و راهبردهاي مقابله رابطه مستقم و معناداري با كيفيت زندگي داشت (0.05 P)، همچنين تيپ شخصيتD بصورت غيرمستقيم بواسطه راهبردهاي مقابله هيجان مدار و اجتنابي قادر به پيش بيني كيفيت زندگي بود (0.05 P). بنابراين اتخاذ اقداماتي در جهت مداخلات شخصيتي و شناختي، براي بهبود كيفيت زندگي مبتلايان به سندرم روده تحريك پذير توصيه مي گردد.