نقش دشواري در تنظيم هيجان و تكانشگري (مدل پنج عاملي) در پيش‌بيني استفاده مشكل‌زاي تلفن همراه در نوجوانان

استفاده مشكل‌زاي تلفن همراه در نوجوانان بسيار زياد و در حال افزايش است. بنابراين، پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش دشواري در تنظيم هيجان و تكانشگري (مدل پنج عاملي) در پيش‌بيني استفاده مشكل‌زاي تلفن همراه در نوجوانان انجام شد. اين مطالعه توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه پژوهش دانش‌آموزان دوره دوم متوسطه شهر اروميه در سال تحصيلي 400-1399 (12450 دانش‌آموز) بودند كه از ميان آنها 400 نفر به روش در دسترس به‌عنوان نمونه انتخاب شد. ابزارهاي پژوهش فرم كوتاه مقياس دشواري در تنظيم هيجان (DERS-SF، كافمن و همكاران، 2015)، فرم كوتاه مقياس رفتار تكانشگري (IBS-SF، سيدرز و همكاران، 2014) و مقياس استفاده مشكل‌زاي تلفن همراه (PMUS، جنارو و همكاران، 2007) بودند. داده‌ها با روش‌هاي ضرايب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه در نرم‌افزار SPSS19 تحليل شدند. يافته‌ها نشان داد كه دشواري در تنظيم هيجان (ابعاد محدوديت استراتژي‌هاي تنظيم هيجان، عدم پذيرش، دشواري كنترل تكانه، دشواري درگيري در اهداف، عدم آگاهي هيجاني و عدم وضوح هيجاني) و تكانشگري (ابعاد فوريت منفي، فقدان تأمل، فقدان پشتكار، هيجان‌خواهي و فوريت مثبت) با استفاده مشكل‌زاي تلفن همراه رابطه مثبت و معني‌دار داشتند (0.01 P). بر اساس تحليل رگرسيون تركيب دشواري در تنظيم هيجان و تكانشگري توانستند 17.1 درصد از واريانس استفاده مشكل‌زاي تلفن همراه را پيش‌بيني كنند. علاوه بر آن، تركيب ابعاد دشواري در تنظيم هيجان و تكانشگري توانستند 20.8 درصد از ورايانس استفاده مشكل‌زاي تلفن همراه را تبيين كنند (0.001 P). بنابراين، برنامه‌ريزي جهت كاهش دشواري در تنظيم هيجان و تكانشگري از طريق كارگاه‌هاي آموزشي براي كاهش استفاده مشكل‌زاي تلفن همراه ضروري است.