اثربخشي مشاوره شغلي توان مبنا بر خودكارآمدي تصميم گيري شغلي، باورهاي طرح ريزي شغلي و پريشاني شغلي دانش آموزان نابالغ شغلي

پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي مشاوره شغلي توان مبنا بر خودكارآمدي تصميم گيري شغلي، باورهاي طرح ريزي شغلي و پريشاني شغلي در دانش آموزان پسر نابالغ شغلي انجام گرفت. طرح پژوهش، نيمه آزمايشي و از نوع پيش آزمون -پس آزمون و پيگيري با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه دانش آموزان پسر نابالغ شغلي دوره متوسطه شهرستان رشتخوار در سال 1397بود. از جامعه فوق 27 نفر با توجه به معيارهاي ورود و خروج از طريق نمونه گيري هدفمند انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه گمارده شدند. گروه آزمايشي طي چهار جلسه نود دقيقه اي مشاوره شغلي توان مبنا هفته اي يك جلسه را دريافت كردند و در اين فاصله گروه گواه هيچ مداخله اي دريافت نكرد. ابزارهاي پژوهش شامل بلوغ شغلي (CMI) ساويكاس و پروفلي (2011) ، خودكارآمدي تصميم گيري شغلي (CDMSE_ SF) تايلور و بتز (1983) و مقياس باور طرح ريزي شغلي (CPBM) بركوييتز و برزيلر (2015) و پرسشنامه پريشاني شغلي (CDS) كريد، هود، پراسكوا و مكرانسكي (2015) بود. داده ها با روش تحليل واريانس اندازه گيري هاي مكرر تحليل شدند. يافته هاي پژوهش نشان داد بين دو گروه آزمايش و گواه از نظر خودكارآمدي تصميم گيري شغلي و پريشاني شغلي تفاوت معناداري وجود دارد (0.01 P) و اين تفاوت در طول زمان پايدار است(0.01 P). اما مشاوره شغلي توان مبنا تاثيري بر باورهاي طرح ريزي شغلي دانش آموزان نابالغ شغلي نداشته است (0.05 P). بنابراين مشاوره شغلي توان مبنا روشي كارآمد براي افزايش ميزان خودكارآمدي تصميم گيري شغلي و كاهش پريشاني شغلي دانش آموزان نابالغ شغلي است.