روابط ساختاري اضطراب امتحان بر پايه كمال‌گرايي با تاكيد بر نقش ميانجي راهبردهاي سازش نايافته تنظيم شناختي هيجان

اضطراب‌ امتحان از مشكلات رايج دانش‌آموزان است كه كارآيي‌شان را مي‌كاهد و عملكرد فرد را هنگام امتحان مختل كند. هدف از اين پژوهش روابط ساختاري اضطراب امتحان بر پايه كمال‌گرايي با تاكيد بر نقش ميانجي راهبردهاي سازش نايافته تنظيم شناختي هيجان بود. روش پژوهش حاضر توصيفي و از نوع همبستگي بود. جامعه آماري اين پژوهش را كليه دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر تهران در سال تحصيلي 1401-1400 تشكيل دادند كه تعداد 456 نفر به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و در اين پژوهش شركت كردند. ابزارها شامل سياهه اضطراب امتحان (TAI) ابوالقاسمي و همكاران (1375)، مقياس كمال گرايي چندبعدي (MPS) هويت و فلت (1991)، فرم كوتاه پرسشنامه راهبردهاي تنظيم شناختي هيجاني (CERQ) گارنفسكي و كرايج (2006) بود. داده‌هاي پژوهش با استفاده از روش همبستگي پيرسون و معادلات ساختاري توسط نرم‌افزار SPSS نسخه 24 و AMOS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج نشان داد كه كمال‌گرايي و راهبردهاي سازش نايافته تنظيم شناختي هيجان، رابطه‌ مستقيم و غيرمستقيم معنادار به طور مثبت اضطراب امتحان را در دانش آموزان پيش بيني كردند (0.05 p). همچنين، علاوه بر آن تنظيم شناختي هيجان سازش نايافته نقش ميانجيگري در اين پيش بيني داشت (0.05p ). با توجه به يافته هاي پژوهش، كمال گرايي و تنظيم شناختي هيجان سازش نايافته در دانش آموزان مي توانند بر اضطراب امتحان آنان اثرگذار باشد. لذا پيشنهاد مي شود مداخلات درماني مبتني بر غلبه بر كمال گرايي و مداخلات مبتني بر تنظيم شناختي هيجان در درمان اضطراب امتحان دانش آموزان مورد توجه قرار گيرد.