پيشگيري از بزهديدگي مكرر از طريق رويكردهاي باليني توانمندسازي بزهديدگان

زمينه و هدف: ضرورت پيشگيري از بزه‌ديدگي مكرر از دو جنبه قابل بررسي است؛ از يك‌سو، ايجاد آسيب‌هاي مضاعف براي بزه‌ديده كه آثار ناتوان‌كننده آن، به ‌مراتب بيش از آسيب‌هاي اوليه ناشي از جرم بوده و از سويي ديگر، از جهت زمينه‌سازي براي تداوم چرخه آسيب‌ديدگي آسيب‌زايي و تبديل بزه‌ديده به بزهكار حائز اهميت است. لذا مداخله در فرايند اين چرخه از طريق انواعي از روش رويكردهاي باليني به منظور توقف آن امري ضروري است.روش: پژوهش حاضر با توجه به اهميت پيشگيري از بزه‌ديدگي مكرر، به روش توصيفي و با استفاده از ابزار كتابخانه‌اي به بررسي انواعي از تأثيرات ناشي از جرم اعم از تغييرات شناختي، رفتاري و زيستي به منظور شناخت روش‌هاي درمان متناظر با آن پرداخته است. يافته‌ها و نتايج: يافته‌هاي تحقيق نشان داد كه رويكردهاي باليني مقابله با آسيب مانند رويكردهاي شناختي، رفتاري، رفتاري شناختي و مداخلات دارويي بر كاهش يا از بين بردن آسيب‌هاي مضاعف و متعاقب آن، بزه‌ديدگي مكرر، از طريق تبديل آسيب به فرصتي براي تغيير رو به رشد مؤثر است، لذا رويكردهاي باليني ابزار لازم براي توانمندسازي بزه‌ديده و موجب پيشگيري از آسيب‌هاي مكرر است.