نقش پيشگيرانه مشاركت زندانيان در برنامه‌هاي فرهنگي بر تمايل به بزهكاري مجدد؛ مورد مطالعه زندانيان رجايي شهر تهران

زمينه و هدف: فرهنگ در بستر حيات بشري و در رابطه تناتنگ با وجود و زيست دروني و روحي انسان‌ها شكل مي‌گيرد و تحول مي‌يابد. با اهميتي كه فرهنگ در حل مسايل جامعه دارد، نقش آن در كاهش جرايم تعين كننده است. چرا كه فرهنگ يك جامعه اساسي‌ترين بن‌مايه هويت و تشخيص آن جامعه بوده و اساسي‌ترين نقش را در نحوه حيات جامعه و چگونگي رشد و پرورش افراد بازي مي‌كند. بر همين اساس هدف اين پژوهش نقش پيشگيرانه مشاركت زندانيان در برنامه‌هاي فرهنگي بر تمايل به بزهكاري مجدد است. چرا كه اهميت مسايل مشاركتي در جامعه به گونه‌اي كه حتي باعث شكل دادن هويت اجتماعي افراد مي‌شوند. يافته‌ها و نتايج: بررسي حاصل از تحليل رگرسيون خطي در اين پژوهش نشان داده كه مقدار ضريب همبستگي بين متغيرهاي مستقل و وابسته 0.79 است كه نشان مي‌دهد بين مجموعه متغيرهاي مستقل و وابسته تحقيق همبستگي قوي وجود دارد و مقدار ضريب تعيين تعديل شده برابر با 0.56 بوده و گوياي اين واقعيت آماري است كه 78 درصد از كل پيشگيري از بزهكاري مجدد زندانيان رجايي شهر وابسته به شش متغير مستقل؛ مشاركت زندانيان در برنامه‌هاي فرهنگي در قالب سرمايه فرهنگي، سرمايه اجتماعي، ارزش‌هاي فرهنگي، هويت فرهنگي، مصرف فرهنگي و خلاقيت و حرفه‌آموزي است. به عبارت ديگر متغيرهاي مستقل 56 درصد واريانس متغير وابسته پيشگيري از بزهكاري مجدد را برآورد (پيش‌بيني) مي‌كنند.