بررسي ميزان اثر بخشي آموزش فعاليت بدني براساس تئوري خود تنظيمي بر كيفيت زندگي سالمندان

به كارگيري راهبردهاي خود تنظيمي، بخش مهمي از مداخلات ورزشي است كه اهميت استفاده از آنها در ارتقاي فعاليت فيزيكي ثابت شده است مطالعه حاضر جهت بررسي ميزان اثر بخشي آموزش فعاليت بدني براساس تئوري خود تنظيمي بر كيفيت زندگي سالمندان خميني شهر اجرا گرديد. مواد و روش ها: مطالعه مداخله اي كه بر روي 64 سالمند مراكز سلامت دستگرد و بوعلي شهرستان خميني شهر اصفهان انجام شد. گروه مداخله، برنامه فعاليت بدني به روش خود تنظيمي آموزش داديم. اطلاعات مورد نياز با استفاده از پرسشنامه هاي كيفيت زندگي و فعاليت فيزيكي قبل و دو ماه پس از مداخله جمع آوري شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS ويرايش 20 و روش هاي آماري كاي اسكوئر، تست فيشر، من ويتني، تي تست و آناليزكوواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: در گروه مداخله و كنترل از ابعاد فعاليت بدني ، ميانگين راه رفتن 7.35±7.75 و 8.01±15.54، فعاليت بدني متوسط 2.87 ±2.85 در مقابل 6.23 ±5.53 و فعاليت بدني سبك 15.71 ±2.86 در مقابل 4114/ ± 7.86 افزايش داشت اين اختلاف ها از نظر آماري معني دار بود. همچنين از ابعاد كيفيت زندگي در گروه مداخله به ترتيب، ميانگين روابط اجتماعي 17.3 ±61.76 در مقابل 9.68 ±68.75 ، سلامت روان 11.06 ± 51.1 در مقابل9.66 ±53.67 بود كه اين اختلاف نيز از نظر آماري معني دار بود(P 0.05 ). نتيجه گيري: بكارگيري راهبردهاي خودتنظيمي منجربه افزايش فعاليت فيزيكي در سالمندان مي گردد، در واقع هر چه سالمند، پر تحرك تر باشد، ميزان روابط اجتماعي و سلامت روان ارتقاء مي يابد.