بررسي زبان استعاري در اشعار حوزه‌ي نوجوان افسانه ‌شعبان‌نژاد از منظر زبان‌شناسي‌شناختي در دفترهاي شيشه‌ آواز، پرنده گفت شاعرم و يك شعر بي‌طاقت

استعاره از منظر زبان‌شناسان ‌شناخت‌گرا، به‌عنوان اساس انديشگي انسان در تمامي حوزه‌هاي مفهومي ذهن، بيانگر اين سخن بوده كه زبان استعاري، تجلي روساختي استعاره‌ي مفهومي است و رابطه‌ي ميان زبان انسان، ذهن و تجارب اجتماعي و فيزيكي او را شرح مي‌دهد؛ افسانه ‌شعبان‌نژاد از جمله شاعران حوزه‌ي نوجوان بوده كه در سروده‌هايش براي عينيت و تجسم‌بخشي، تصويرپردازي و بيان مفاهيم انتزاعي براي مخاطب نوجوان از زبان استعاري بهره برده است. بدين سبب بررسي استعاره‌ي زباني اين شاعر با ديدگاهي شناختي، پرسش اصلي پژوهش حاضر است و تحليل انواع استعاره‌ي مفهومي در اشعار نوجوان وي هدف كلي اين پژوهش است. اين پژوهش با رويكردي تحليلي‌توصيفي صورت گرفته و گردآوري منابع از طريق مطالعات كتابخانه‌اي است. نتيجه‌ي بررسي دفترهاي شيشه ‌آواز، پرنده گفت شاعرم و يك شعر بي‌طاقت چنين بوده كه كلان استعاره در بافت شعري شعبان‌نژاد، استعاره‌ي هستي‌شناختي با نگاشت‌هاي شي، انسان، مكان، ظرف، گياه، غذا، حجم و صدا، براي ملموس‌تركردن مفاهيم ذهني مخاطب نوجوان به كار رفته است. طرح‌واره‌ي اصلي استعاره‌ي ‌ساختاري،  «زندگي، سفر است» است كه دو طرح‌واره‌ي «رفتن، ماندن است» و «ماندن‌، غربت است» مقدمه‌ي آن محسوب مي‌شوند، همچنين استعاره‌هاي جهتي نيز مكمل طرح‌واره‌هاي استعاره‌‌ي ساختاري هستند.