افزايش انباشت كربن در زمين‌هاي تخريب‌شده و كاهش دي‌اكسيدكربن جو با تلقيح صحرايي سيانوباكترها

ريززيندگانِ پوسته‌ي‌ زيستيِ خاك نقش عمده‌يي در چرخه‌ي كربن و حذف دي‌اكسيدكربن از جو دارند. اين ظرفيت به‌دليل تخريب زمين‌ها كاهش مي‌يابد. در اين پژوهش افزايش ظرفيت خاك‌هاي تخريب‌شده با تلقيح سيانوباكترها در افزايش نگه‌داشت (ترسيب) كربن از جو بررسي شد. سيانوباكترهاي بومي (Nostoc sp.، Oscillatoria sp. و Lyngbya sp) مناسب براي نگه‌داشت كربن تكثير، و روي خاك كرت‌هاي m2 40 در منطقه‌يي تخريب‌شده تلقيح شد. مقدار كربن آلي، كربن نگه‌داشته در خاك و معادل دي‌اكسيدكربن برداشته از جو در سه بازه‌ي زماني آغاز (زمان صفر)، ميانه (پس از 83 روز) و پايان (پس از 172 روز) آزمايش اندازه‌گيري شد. يافته‌ها نشان داد كه در تيمار شاهد كربن نگه‌داشته در ميانه و انتهاي آزمايش به‌ترتيب 0/25 و 0/27 g.m2.day1 بود. تلقيح سيانوباكترها منجر به افزايش معني‌دار نگه‌داشت كربن در ميانه و پايان آزمايش به‌ترتيب 312 و 226% نسبت به تيمار شاهد شد. اندازه‌ي نگه‌داشت كربن و حذف دي‌اكسيدكربن با تلقيح سيانوباكترها پس از 172 روز به‌ترتيب 3/59 و 13/17 ton.ha1.year1 تخمين زده شد كه در تيمار شاهد به‌ترتيب 1/10 و 4/03 ton.ha1.year1  بود. يافته‌ها نشان داد كه تلقيح سيانوباكترها به‌شكل آبتلقيحي قبل از شروع فصل مرطوب (آغاز پاييز) و به‌مقدار كمينه‌ي g.m2 1/5 زي‌توده ضمن اثرگزاري مطلوب، از نظر اقتصادي نيز تأييد مي‌شود. تلقيح سيانوباكترها در مقياس صحرايي ابزاري زيستي است كه بايد در برنامه‌هاي توسعه‌ي پايدار براي نگه‌داشت كربن و احياي زمين به آن توجه شود.