اثربخشي نوروفيدبك بر كيفيت خواب و اضطراب افراد در دوران كرونا

the effectiveness of neurofeedback on sleep quality and anxiety in people with coronary artery disease

هدف: اين مطالعه به دنبال تعيين اثربخشي نوروفيدبك بركيفيت خواب و اضطراب افراد در دوران كرونا بود. روش: جامعه آماري پژوهش حاضر كليه مراجعه كنندگان مراكز مشاوره وروانشناسي منطقه 5 تهران در سال 1399 بود. در پژوهش حاضر، جهت انجام نمونه‌گيري، تعداد 18 نفر به صورت دردسترس از مركز مشاوره روانشناسي نداي درون انتخاب و در دو گروه آزمايش و كنترل جايگزين شدند. شركت‌كنندگان با مقياس كيفيت خواب پيترزبورگ (1989) پرسشنامه اضطراب بك (1988) مورد ارزيابي قرار گرفتند. سپس شركت‌كنندگان گروه آزمايش طي 15 جلسه يك ساعته تحت درمان نوروفيدبك قرار گرفتند و گروه كنترل هيچ آموزشي را دريافت نكردند. داده‌ها با استفاده از تحليل كوواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: يافته‌ها نشان داد تفاوت بين گروه كنترل و آزمايشي در مولفه‌هاي كيفيت ذهني خواب، اختلالات خواب، داروهاي خواب آور و اختلال عملكرد روزانه موثر بوده و به عبارت ديگر درمان نروفيدبك باعث كاهش نمرات اين مولفه‌ها شده است، ولي اين درمان بر ساير مولفه‌ها اثر ‌معني‌داري نداشت و همچنين مقدار نمرات اضطراب در پس آزمون گروه آزمايشي به شكل ‌معني‌داري كاهش يافت.نتيجه‌گيري: با توجه به اثربخشي درمان نوروفيدبك بر افزايش كيفيت خواب و كاهش اضطراب افراد، مي‌توان در قالب برنامه‌هاي درماني به طور كاربردي از اين روش درماني در شرايط كرونا استفاده كرد.

anxiety in people with coronary artery disease. Method: The statistical population of the present study was all patients referred to counseling and psychology centers in Tehran Region 5 in 2020. In the present study, 18 people were randomly selected from Nedaye Daroon Psychological Counseling Center and placed in two experimental and control groups. Participants were assessed using the Petersburg (1989) Beck Anxiety Inventory (1988) Sleep Quality Scale. The participants in the experimental group were then treated with neurofeedback for 15 one-hour sessions and the control group did not receive any training. Data were analyzed using analysis of covariance. Results: The results showed that the differences between the control and experimental groups were effective in the components of sleep quality, sleep disorders, sleeping pills, and daily dysfunction. In other words, neurofeedback therapy reduced the scores of these components, but this treatment had an effect on other components. Was not significant and also the number of anxiety scores in the post-test of the experimental group decreased significantly. Conclusion: Considering the effectiveness of neurofeedback therapy on increasing the quality of sleep and reducing anxiety in individuals, this treatment can be used in the form of treatment programs in coronary conditions.