مقايسه اثربخشي توان‌بخشي شناختي مبتني بر تقويت توجه و توان‌بخشي شناختي مبتني بر تقويت حافظه كاري بر تنظيم شناختي هيجان و سرعت پردازش اطلاعات دانش‌آموزان نارساخوان

Comparing the Effectiveness of Cognitive Rehabilitation Based on Attention Amplification and Cognitive Rehabilitation Based on Working Memory Amplification in Cognitive Emotion Regulation and Information Processing Speed of Dyslexic Students

مقدمه: اين مطالعه با‌هدف مقايسه اثربخشي توان‌بخشي شناختي مبتني بر تقويت توجه و تقويت حافظه كاري بر تنظيم شناختي هيجان و سرعت پردازش اطلاعات دانش‌آموزان نارساخوان صورت گرفت. روش: جامعه آماري اين مطالعه نيمه تجربي شامل كليه دانش‌آموزان نارساخوان ارجاع شده به مراكز مشاوره اداره آموزش پرورش شهر نيشابور در سال تحصيلي 1398-1399 مي‌شد. از اين ميان تعداد 43 نفر به شيوه نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به روش تصادفي در دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل هركدام 14 نفر جايگزين گرديدند. شركت‌كنندگان با كمك پرسشنامه خواندن و پرسشنامه تنظيم شناختي هيجان- فرم كودكان گارنفسكي و همكاران (2002) در سه مرحله پيش‌آزمون- پس‌آزمون و پيگيري مورد ارزيابي قرار گرفتند. سپس، متغيرهاي مستقل براي دو گروه آزمايش اجرا گرديد. گروه آزمايش اول و دوم توان‌بخشي شناختي مبتني بر تقويت توجه و تقويت حافظه كاري را طي هجده جلسه 60 دقيقه‌اي دريافت كردند. گروه سوم به‌عنوان گروه كنترل در ليست انتظار قرارگرفته و در طي پژوهش هيچ نوع درماني را دريافت نكردند. داده‌ها بر اساس تحليل واريانس با اندازه‌گيري‌هاي مكرر مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت. يافته‌ها: راهبردهاي مثبت تنظيم شناختي و سرعت پردازش اطلاعات در گروه‌هاي مداخله نسبت به كنترل افزايش و ميزان راهبردهاي منفي تنظيم هيجان كاهش‌يافته بود (05/0>p). نتيجه‌گيري: بر اساس يافته‌ها مي‌توان گفت اثربخشي در گروه توان‌بخشي شناختي مبتني بر تقويت حافظه كاري متغير سرعت پردازش اطلاعات بهبودي بالاتري داشت؛ اما اثربخشي درمان توان‌بخشي شناختي مبتني بر تقويت توجه در متغير تنظيم شناختي هيجان (راهبردهاي مثبت) بيشتر بوده است.

Introduction:This study aimed to compare the effectiveness of attention-based cognitive rehabilitation and working memory-based cognitive rehabilitation on cognitive emotion regulation and information processing speed of dyslexic students. Method:The statistical population of this quasi-experimental study (pre-test, post-test, follow-up test with control group) included all dyslexic students referred to counseling centers of Neyshabour Education Department during the academic year 1398-1399. Forty-four cases were randomly divided into two experimental and one control group. Participants were assessed using the Reading Questionnaire and the Cognitive Emotion Regulation Questionnaire-Garnefsky et al. (2002) questionnaire in three stages of pre-test, post-test and follow-up. Then, independent variables were administered for the two experimental groups. The first experimental group (n= 14) received cognitive rehabilitation based on attention amplification, the second experimental group (n= 14) received working memory-based cognitive rehabilitation during eighteen 60-minute sessions. The third group was on the waiting list as control group and did not receive any treatment during the study. Data were analyzed by repeated measures ANOVA. Results: Positive cognitive adjustment strategies and information process increased and negative strategies decreased in intervention groups in compare to the control goup(P<0.05). Conclusion: Based on the findings, it can be said that the efficacy in the cognitive rehabilitation group based on working memory amplification variable speed of information processing was higher, but the effectiveness of attention-based cognitive rehabilitation treatment was higher in cognitive emotion regulation variable(positive strategies).