بررسي وضعيت نگرش شناختي، عاطفي و عملكردي دانشجويان به دروس معارف اسلامي (مطالعه موردي دانشجويان دانشگاه صنعتي نوشيرواني بابل)

بازتعريف درس‌هاي معارف اسلامي دانشگاه‏ها، براي هر چه كارآمدتر كردن آن‏ها براي پاسخ‏گويي به نيازهاي نسل نو ضروري است و پژوهش حاضر با هدف  تقويت فرايند علمي سياست‏گذاري درس‌هاي معارف اسلامي در چشم‏انداز آينده انجام پذيرفته است. مطالعۀ حاضر بر آن است تا با بررسي وضعيت نگرش دانشجويان نسبت‌به درس‌هاي معارف اسلامي در سه حيطۀ شناختي، عاطفي و عملكردي، مشخص كند كه به چه ميزان، در تعالي‌بخشي به باورهاي اعتقادي دانشجويان توفيق داشته‌اند؟ روش پژوهش، توصيفي ـ پيمايشي با رويكرد كاربردي است. بنابراين از ميان تمام دانشجويان مقطع كارشناسي دانشگاه صنعتي نوشيرواني بابل ورودي 1395 و ماقبل آن كه حداقل 8 واحد را گذرانده بودند، براساس حجم نمونۀ كوكران 319 دانشجو به روش نمونه‏گيري تصادفي، براي نمونه پژوهش انتخاب شدند.  ابزار جمع‏آوري داده‏ها پرسش‌نامه‌اي  بود كه روايي آن، قبلاً موردتأييد چند تن از استادان صاحب‏نظر در اين زمينه قرار گرفته است.  مقدار ضريب آلفاي كرونباخ در بررسي پايايي كل پرسش‏نامه 908/0 بوده است.  داده‏هاي حاصل نيز با استفاده از شاخص‏هاي آمار توصيفي و استنباطي در محيط نرم‌افزار اس.پي.اس.اس. نسخۀ 24 تحليل شدند.  يافته‏هاي پژوهش نشان مي‏دهد كه در ارائۀ درس‌هاي معارف اسلامي الزامي است رويكردي انتخاب شود كه هم به عقل، هم به عاطفه و هم به رفتار دانشجويان توجه شود.