بررسي اثر سرمايه انساني بر ارزش افزوده اقتصادي در ايران و ارائه راهكارهاي مناسب جهت ارتقاء آن

سرمايه انساني باعث افزايش بهره وري عوامل توليد مي شود و از اين طريق، به صورت غيرمستقيم بر رشد اقتصادي اثر مثبت مي گذارد. در اين تحقيق، برآنيم كه از طريق استخراج نوع و نحوه تأثيرگذاري متغير هزينههاي آموزشي بر رشد اقتصادي كشور، به بررسي اثر سرمايه انساني بر ارزش افزوده اقتصادي در ايران بپردازيم و راهكارهاي مناسبي جهت ارتقاء اين نقش در اقتصاد ارائه كنيم . روش انجام اين تحقيق، توصيفي تحليلي است. به منظور بررسي رابطه تعادلي كوتاه مدت بين متغيرهاي تحقيق، از روش خودهمبسته با وقفه هاي توزيعي ARDL استفاده شده، و بر اساس نتايج به دست آمده، در كوتاه مدت، شاخص هاي سرمايه انساني، تأثير مثبتي بر رشد ارزش افزوده اقتصادي داشته است. نتايج به دست آمده در بلند مدت نيز بيانگر آن است كه متغيرهاي نسبت ثبت نام ناخالص متوسطه و دانشگاهي، رشد واردات كالاها، خدمات و درآمد، درصد مخارج آموزش عمومي به GDP، درصد هزينه هاي بهداشتي خصوصي به GDP، نرخ مشاركت نيروي كار جمعيت 15 سال و بالاتر، رشد سرمايه گذاري مستقيم خارجي، كارآيي دولت، كيفيت قوانين و رشد سالانه تشكيل سرمايه ناخالص، تأثير مثبت و معني داري بر رشد ارزش افزوده اقتصادي دارند. ضريب تصحيح خطا براي معادله، 78/0 است كه نشان مي دهد كه در هر دوره، 78 درصد شوك وارده كوتاه مدّت، به سمت مقادير بلندمدت تعديل مي يابد. نتايج اين تحقيق، از اين جهت مورد استفاده سياستگذاران است كه شناسايي عوامل مؤثر بر رشد اقتصادي، مي تواند برنامه ريزان اقتصادي را از دو جنبه مهم، اول، لحاظ كردن متغيرهاي جديد در برنامه ريزي ها و درنتيجه، تخصيص بهينه منابع و دوم، كاهش خطاهاي ناشي از تحليل نادرست سهم عوامل مؤثر در رشد اقتصادي، آگاه گرداند.