اثربخشي حضور پرسنل ويژه استروك بروي فاصله زماني بين ورود بيمار دچار سكته حاد مغزي به بخش اورژانس تا شروع درمان آنتي ترومبوليتيك

زمينه و هدف: سكته حاد مغزي، مانند حمله قلبي و يا تروما، يك مورد اورژانس بوده و بررسي ودرمان آن بايد به‌صورت اورژانسي و بدون اتلاف وقت صورت گيرد. هدف از اين مطالعه بررسي اثربخشي حضور پرسنل ويژه استروك بروي فاصله زماني بين ورود بيمار دچار سكته حاد مغزي به بخش اورژانس تا شروع درمان آنتي ترومبوليتيك در بيماران سكته حاد مغزي بوده تا با بررسي عوامل احتمالي تأخير در شروع درمان، درروند بهبود اين مراحل اقدام شود. مواد و روش‌ها: اين مطالعه مقطعي-تحليلي بروي 250 بيمار سكته حاد‌مغزي در دو گروه 125 نفرِ صورت گرفت. اطلاعات بيماران با استفاده از پرسشنامه خودساخته جمع‌آوري‌شده و نتايج با نرم‌افزار آماري مقايسه و آناليز گرديد. جمع‌آوري اطلاعات در گروه مداخله توسط يك گروه ويژه استروك از پرستاران بخش اورژانس كه آموزش دوره استروك را گذرانده بودندو در گروه كنترل توسط پرسنل بخش اورژانس صورت گرفت. نتايج: در هر دو گروه بيماران بيشتر در بازه سني 51-65 سال بوده و تفاوت معناداري بين بازه سني بيماران در دو گروه يافت نشد؛ اما متغيرهاي اصلي موردمطالعه شامل زمان تزريق، زمان ويزيت متخصص طب اورژانس، زمان انجام سي‌تي‌اسكن مغزي، زمان ويزيت متخصص اعصاب، زمان انتقال به بخش استروك، زمان اخذ رضايت و مدت Door to needle باهم تفاوت آماري معناداري داشتند (P=0.000). نتيجه‌گيري: نتايج مطالعه نشان داد حضور پرسنل ويژه استروك هم‌زمان با ورود بيمار به بخش اورژانس، باعث كاهش فاصله زماني بين ورود بيمار دچار سكته حاد مغزي تا شروع درمان آنتي ترومبوليتيك شده و اين كاهش زمان در انجام اقدامات اورژانسي مربوطه، مي‌تواند در كاهش عوارض و ناتواني‌هاي ناشي از سكته حاد مغزي و كاهش بار بيماري اين بيماران مؤثر باشد.