رابطه‌ي ساختار هدفي كلاس با درگيري تحصيلي و سازگاري اجتماعي با تأكيد بر نقش واسطه‌اي اهداف پيشرفت اجتماعي

هدف از پژوهش حاضر تعيين رابطه‌ي ساختار هدفي كلاس با درگيري تحصيلي و سازگاري اجتماعي با تأكيد بر نقش واسطه اي اهداف پيشرفت اجتماعي بود. روش تحقيق توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه‌ي آماري پژوهش شامل كليه دانش‌آموزان دختر پايه يازدهم شهر بيرجند در سال‌تحصيلي 98-1397 بود بر اساس جدول مورگان 318 نفر از طريق روش نمونه گيري طبقه اي تصادفي انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه‌ي ساختار ادراك شده كلاس درس ميدلي، كاپلان، ميدلتون و مينير (1988)، پرسشنامه‌ي درگيري تحصيلي ريو (2013)، پرسشنامه‌ي سازگاري اجتماعي سينها و سينگ (1993) و پرسشنامه‌ي اهداف پيشرفت اجتماعي ريان و هاپكينز (2003) بود. جهت تجزيه‌وتحليل داده‌ها از مدل‌سازي معادلات ساختاري با رويكرد حداقل مربعات جزئي به وسيله نرم‌افزار Smart PLS3 انجام شد. يافته هاي پژوهش حاكي از آن است كه ساختار هدفي بر درگيري تحصيلي و سازگاري اجتماعي تأثير معناداري دارد (P 0/01 )؛ و همچنين ساختار هدفي بر درگيري تحصيلي و سازگاري اجتماعي از طريق اهداف پيشرفت اجتماعي تأثير غيرمستقيم دارد (-P 0/01 -. به طور كلّي، يافته هاي اين پژوهش بيانگر اهميت توجه به نقش ساختار هدفي كلاس و اهداف پيشرفت اجتماعي در افزايش درگيري تحصيلي و سازگاري اجتماعي دانش آزمون بود.