اثر بخشي بخشش درماني درشادكامي و كيفيت زندگي تحصيلي دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي بخشش‌درماني در شادكامي و كيفيت زندگي تحصيلي دانش‌آموزان انجام گرفت. روش انجام پژوهش نيمه‌آزمايشي از نوع پيش‌آزمون و پس‌آزمون بود. جامعه‌ي آماري پژوهش كليه‌ي دانش‌آموزان پسر دوره‌ي اول متوسطه شهرستان زهك در سال‌تحصيلي 98-1397 بودند كه با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي چندمرحله‌اي در نهايت حجم نمونه‌اي به تعداد 30 نفر انتخاب شدند و به طور تصادفي در دو گروه آزمايش (15 نفر) و كنترل (15 نفر) جايگزين شدند و به پرسشنامه‌هاي شادكامي آكسفورد (OHI) (1990) و كيفيت زندگي در مدرسه (QOSL) اندرسون و برو (2000) پاسخ دادند. گروه آزمايش 12جلسه 60 دقيقه‌اي بخشش‌درماني بر اساس الگوي درماني اصلي انرايت را دريافت نمودند. داده‌ها با استفاده از روش آماري تحليل كوواريانس چندمتغيري مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفتند نتايج نشان داد كه بخشش‌درماني بر شادكامي و كيفيت زندگي تحصيلي دانش‌آموزان موثر بوده است. بنابراين، مي‌توان نتيجه گرفت كه آموزش بخشش‌درماني باعث افزايش شادكامي و بهبود كيفيت زندگي تحصيلي دانش آموزان شده است.