عنوان مقاله :
صلاحيت باليني و ارتباط آن با استرس شغلي در پرستاران بخش‌هاي مراقبت‌هاي ويژه نوزادان شهر تهران سال 1398: يك مطالعه توصيفي
عنوان به زبان ديگر :
CLINICAL COMPETENCE and ITS RELATIONSHIP WITH JOB STRESS AMONG NEONATAL INTENSIVE CARE UNIT NURSES: A DESCRIPTIVE STUDY
پديد آورندگان :
كشاورزي، نازنين دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي تهران - دانشكده پرستاري و مامايي , نوريان، منيژه دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي تهران - دانشكده پرستاري و مامايي - گروه كودكان , اوجيان، پرستو دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي تهران - دانشكده پرستاري و مامايي - گروه كودكان , علايي كرهرودي، فاطمه دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي تهران - دانشكده پرستاري و مامايي - گروه كودكان
كليدواژه :
صلاحيت باليني , استرس شغلي , پرستار , بخش مراقبت ويژه نوزادان
چكيده فارسي :
پيش‌زمينه و هدف: صلاحيت باليني عامل اصلي ارائه مراقبت با كيفيت در بخش‌هاي مراقبت ويژه نوزادان هست. صلاحيت باليني مفهوم پيچيده‌اي است كه داراي ابعاد مختلف بوده و ميزان و عوامل مرتبط با آن در پرستاران شاغل در بخش‌هاي باليني، متعدد و گهگاه متناقض گزارش شده است. اين مطالعه با هدف بررسي صلاحيت باليني و ارتباط آن با استرس شغلي پرستاران بخش‌هاي مراقبت ويژه نوزادان تحت پوشش دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي شهر تهران در سال 1398 انجام شده است.
مواد و روش: در اين مطالعه توصيفي- مقطعي 143 پرستار شاغل در بخش‌هاي مراقبت ويژه نوزادان بيمارستان‌هاي تحت پوشش دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي به‌صورت تمام شماري وارد مطالعه شدند.. صلاحيت باليني (سطح صلاحيت و ميزان به‌كارگيري مهارت باليني) و استرس شغلي پرستاران با استفاده از دو ابزار” مقياس صلاحيت باليني پرستار “ با 73 عبارت و 7 حيطه و “پرسشنامه استرس شغلي اسيپو” با 60 عبارت و شش حيطه سنجيده شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS 22 و در سطح معناداري 0/05>p و با استفاده از آمار توصيفي و آزمون همبستگي پيرسون، آزمون تي مستقل و آناليز واريانس يك‌طرفه مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت.
يافته‌ها:. ميانگين امتياز سطح صلاحيت باليني 21/19±68/3 و در سطح خوب بود. ميانگين استرس شغلي پرستاران در كل 34/59±207/43 بود و در سطح متوسط ارزيابي شد. ميانگين به‌كارگيري مهارت باليني در كل 31/9±241/3 بود كه در سطح متوسط بود. متغير نوع شيفت كاري با به‌كارگيري مهارت باليني كل ارتباط معنادار نشان داد (0/041=P). بين ميزان به‌كارگيري مهارت باليني در كل و استرس شغلي كل پرستاران همبستگي منفي و معنادار آماري وجود داشت (0/006=P) و همچنين ميزان به‌كارگيري مهارت باليني در حيطه‌هاي آموزش و هدايت (0/017=P)، توانايي‌هاي مديريتي (0/045=P)، اقدامات درماني (0/041=P)، تضمين كيفيت (0/001=P) و وظائف شغلي و سازماني (0/007=P) با استرس شغلي كلي پرستاران همبستگي منفي و معنادار آماري وجود داشت.
نتيجه‌گيري: سطح صلاحيت باليني پرستاران و ميزان به‌كارگيري مهارت‌ها از ديدگاه آنان به ترتيب در سطح خوب و متوسط بود. افزايش صلاحيت باليني كل با كاهش استرس شغلي كل همراه بود. كاهش استرس شغلي با افزايش به‌كارگيري مهارت باليني در ابعاد آموزش و هدايت، توانايي‌هاي مديريتي، اقدامات درماني، تضمين كيفيت و وظائف شغلي و سازماني همراه بود. ازاين‌رو لازم است مديران پرستاري جهت ارتقاء به‌كارگيري مهارت باليني در ابعاد مختلف، بر كاهش استرس شغلي پرستاران توجه نموده و شرايط را براي ارتقاي صلاحيت باليني آنان فراهم نمايند.
چكيده لاتين :
Background & Aims: Clinical competence has a great impact on providing quality nursing care in
Neonatal Intensive Care Units (NICU). Clinical competence is a complex concept that has different
dimensions and its level and related factors have been reported numerously and sometimes contradictory
in different clinical wards. The aim of this study was to evaluate the clinical competence and its
relationship with job stress of nurses in NICUs affiliated to Shahid Beheshti University of Medical
Sciences in Tehran in 2018.
Materials & Methods: In this descriptive cross-sectional study, 143 nurses working in NICU of
hospitals affiliated to Shahid Beheshti University of Medical Sciences were enrolled by census
sampling. Clinical competence (level of competence and rate of application of clinical skills) and job
stress of nurses were measured using "Nurse Clinical Competence Scale" (with 73 items and 7 domains)
and "ASIPO Job Stress Questionnaire" (with 60 items and six domains). Data were analyzed using SPSS
22 statistical software using descriptive statistics and Pearson correlation test, independent t-test and
one-way analysis of variance at a significance level of p <0.05 .
Results: The mean score of clinical competency level was 68.3 ± 21.19 and was at a good level. The
mean job stress of nurses was 207.43 ± 34.59 and was evaluated at a moderate level. The mean clinical
skill utilization was 241.3 ± 31.9 which was at the moderate level. Work shift-type showed a significant
relationship with total clinical skill utilization score (p = 0.041). A negative correlation was found
between the clinical skill utilization and job stress (p = 0.006) and also the rate of using clinical skills in
the domains of education and guidance (p = 0.017), managerial skills (p=0.045), therapeutic intervention
(p=0.041), quality assurance (p=0.001), and organizational tasks (p = 0.007) had a negative correlation
with total job stress of nurses.
Conclusion: The level of clinical competence of nurses and the level of utilization of skills from their
point of view were good and average, respectively. Increased total clinical competency was associated
with reduced total job stress. Reduced job stress was associated with increased use of clinical skills in
the domains of education and guidance, managerial skills, therapeutic intervention, quality assurance,
and organizational tasks. Therefore, it is necessary for nursing managers to pay attention to reduce the
job stress in order to promote the use of clinical skills in different dimensions and to provide conditions
for improving the clinical competence.
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پرستاري و مامايي اروميه
