تبيين و شناسايي مولفه ‫هاي توانمندسازي كاركنان دانشگاه علوم پزشكي اردبيل (با رويكرد تحقيق كيفي)

Explaining and Identifying the Empowerment Components of Staff of Ardabil University of Medical Sciences (with a Qualitative Research Approach)

زمينه و هدف توانمندسازي كاركنان يكي از اساسي‫ترين مقوله هاي مديريت منابع انساني در عصر حاضر است، بالاخص در محيط‫ هاي پويا به مانند دانشگاه علوم پزشكي نيز يكي از اركان مديريت سرمايه و منابع انساني و لازمه تفكر سيستمي است. اين پژوهش به منظور شناسايي مولفه هاي توانمندسازي كاركنان دانشگاه علوم پزشكي اردبيل انجام شده است. روش كار پژوهش حاضر از نظر روش شناسي كيفي (داده بنياد) مي‫باشد. جامعه آماري پژوهش را كليه كاركنان شاغل در دانشگاه علوم پزشكي كه در سال 1398 مشغول به كار بودند، تشكيل مي‫دهد. از اين تعداد 20 نفر صاحب‫نظر و با استفاده از روش نمونه گيري هدفمند به عنوان نمونه مورد مطالعه گزينش شدند. داده هاي اين پژوهش با استفاده از مصاحبه نيمه ساختاريافته بدست آمد، براي تجزيه و تحليل داده ها از آمار توصيفي (فراواني، ميانگين، انحراف استاندارد) و استنباطي (روش تحليل محتوا شامل كدگذاري باز، محوري و گزينشي) استفاده گرديد. يافته ها نتايج حاصل از تجزيه و تحليل داده هاي بدست آمده از مصاحبه نيمه ساختاريافته نشان داد كه شاخص هاي توانمندسازي شامل شاخص‫ هاي فردي، ميان فردي، سازماني و فني مي‫باشد. نتيجه گيري نتايج نهايي پژوهش حاكي از آن است كه عوامل مختلفي در مولفه هاي توانمندسازي شامل فردي، ميان فردي، سازماني و فني موثر بوده و مديران دانشگاه و تصميم گيران مي‫توانند با بكارگيري و استفاده از آن مولفه ها در جهت بهبود و ارتقاء توانمندسازي كاركنان دانشگاه قدم بردارند.

Background & objectives: Employee empowerment is one of the most basic categories of human resource management in the present era, especially in dynamic environments such as medical science universities which are the pillars of capital and human resource management and requires systemic thinking. This study was conducted to identify the empowerment components of Ardabil university of medical sciences staff. Methods: The present study was conducted by qualitative methodology (grounded theory). The statistical population of the study consists of all employees working in the university of medical sciences who were working in 1398. From this number, 20 experts were selected as study sample using purposive sampling method. The data of this study were obtained using semi-structured interviews. Descriptive statistics (frequency, mean, standard deviation) and inferential statistics (content analysis method including open, axial and selective coding) were used to analyze the data. Results: The results of analyzing the data obtained from the semi-structured interview showed that the empowerment indicators included individual, interpersonal, organizational and technical indicators. Conclusion: The final results of the study indicate that various factors are effective in the components of empowerment, including individual, interpersonal, organizational and technical indicators, and university managers and decision makers can use those components to improve and enhance the empowerment of university staff.