راهكارهاي يالوم در درمان اضطراب مرگ و مباني فلسفي آن

Yalom's Strategies in Treating Death Anxiety and Their Philosophical Foundations

پژوهش حاضر به بررسي راهكارهاي روان‌درمانگر معاصر، اروين يالوم، در درمان اضطراب مرگ و مباني فلسفي آن مي‌پردازد. يالوم روان‌ درمانگري اگزيستانسيال از نوع سارتري است كه تلاش دارد براساس مباني فلسفي خداناباوري، دين‌ناباوري و آخرت‌ناباوري، مسئلۀ اضطراب مرگ را با راهكارهاي وجودي كاهش دهد. وي معتقد است انسان به‌صورت تصادفي به اين جهان فاقدمعنا پرتاپ شده است و چاره‌اي جز جعل معنا براي آن ندارد. ازنظر وي، انسان در دنيا با چهار دغدغۀ وجودي مهم، يعني مرگ، آزادي، تنهايي و پوچي مواجه است كه مسئلۀ مرگ دراين‌ميان از همه مهم‌تر است. وي به‌عنوان روان‌‌درمانگرِ وجودي، با رويكردي طبيعت‌گرايانه و خداناباورانه و با نگاهي نيست‌انگارانه به مرگ، واقعيت مرگ را به‌عنوان دغدغۀ وجودي انسان مي‌پذيرد و تلاش مي‌كند با راهكارهايي چون مرگ‌انديشي، داشتن بينش وجودي به مرگ، تفكر درباب هستي، خودافشاگري، افزايش رضايتمندي از زندگي، حساسيت‌زدايي از مرگ، خلّاقيت و موج‌آفريني، اضطراب مرگ‌ را درمان كند.

This paper studies Ervin Yalom's strategies in the treatment of death anxiety and his philosophical foundations. Yalom is a Sartre-type existential psychotherapist seeking to reduce the problem of death anxiety through existential solutions based on atheism and unbelieving in religions. He believes that man has accidentally been thrown into this non-meaningful world and has no choice but to give it meaning. According to him, human beings face four existential concerns in this world: death, freedom, loneliness, and emptiness, death is the most important among them. As an existential psychotherapist, with a naturalistic and atheistic approach and a nihilistic view to death, he accepts the reality of death as a human existential concern and tries to reduce its anxiety by strategies such as thanatopsis, having an existential vision to death, thinking about Being, self-disclosure, increasing life satisfaction, desensitization of death, creativity, rippling.