تاثير دو روش برنامۀ تمريني حركتي و بازي‌هاي كامپيوتري بر مهارت‌هاي حركتي كودكان مبتلا به اختلال سندرم داون

The Effect of two methods of motor practice and computer games on motor skills in children with Down syndrome disorder

هدف از اين تحقيق، بررسي تاثير دو روش برنامۀ تمريني حركتي و بازي‌هاي كامپيوتري بر مهارت‌هاي حركتي كودكان مبتلا به اختلال سندرم داون بود. براي اين منظور، تعداد 30 نفر از دانش‌آموزان مدارس استثنايي مازندران با روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. پس از همگن‌سازي نمرات در مرحلۀ پيش‌آزمون، آزمودني‌ها در سه گروه 10 نفري شامل دو گروه تجربي (برنامۀ تمريني حركتي و بازي‌هاي كامپيوتري) و يك گروه كنترل قرار گرفتند. افراد گروه‌هاي تجربي به‌ مدت 8 هفته ، هفته‌اي سه جلسه‌ي 45 دقيقه‌اي به انجام بازي‌هاي منتخب پرداختند. گروه كنترل هيچ برنامه خاصي دريافت نكرد و زندگي روزمره خود را انجام دادند. در پايان مداخلات تمريني، پس‌‌آزمون گرفته شد. آزمون برونينكس اوزرتسكي براي ارزيابي عملكرد حركتي استفاده شد. از آزمون تي وابسته، تحليل كوواريانس و آزمون تعقيبي بونفروني در سطح 05/0P براي تجزيه و تحليل داده ها استفاده شد. نتايج نشان داد كه بين گروه هاي بازي كامپيوتري و كنترل و همچنين گروه برنامه تمريني و كنترل تفاوت معناداري وجود دارد (به ترتيب013/0P= و001/0P= ). اما بين گروه هاي بازي هاي كامپيوتري و برنامه تمريني تفاوت معناداري مشاهده نشد (479/0P=). بنابراين، به نظر مي‌رسد كه عليرغم برخي نظرات كه بازي‌هاي كامپيوتري را در بهبود رشد حركتي بي تاثير مي دانند، استفادۀ درست از آن در بهبود رشد حركتي كودكان مبتلا به سندرم داون مؤثر است و همچنين برنامۀ تمريني حركتي مي‌تواند در بهبود عملكرد حركتي آنها مفيد واقع شود.

The purpose of this study was to investigate the effect of two methods of motor practice and computer games on motor skills in children with Down syndrome disorder. For this purpose, 30 students who were studying in exceptional schools in Mazandaran were selected with available sampling method. After homogenizing the scores in the pretest, participants were divided into three groups of 10 people including two experimental groups (motor practice and computer game groups) and one control group. Experimental groups participated in selective games for 8 weeks, three 45-minute sessions a week. The control group did not received any treatment and lived their daily life. At the end of the training interventions, a post-test was conducted. Bruininks Oseretsky test was selected to evaluate motor activity. Dependent t-test, Covariance analysis and Bonferroni post hoc test were used for data analysis at P0.5 level. The results showed that there is a significant difference between computer games and control groups as well as the training program and control group (P =0.013 and P= 0.001, respectively). However, there was no significant difference between the groups of computer games and the training program (P = 0.479). Therefore, it seems that despite some ideas that make computer games ineffective in improving motor development, its proper use is to improve the motor development of children with Down syndrome; also training program can also perform important role in improving their motor skills.